Déclinaison / Conjugueur latin
subcumbo - Diathèse active
(subcumbo, subcumbis, subcubui, subcumbĕre, subcubitum)
verbe intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | subcumbo |
| II sing. | subcumbis |
| III sing. | subcumbit |
| I plur. | subcumbĭmus |
| II plur. | subcumbĭtis |
| III plur. | subcumbunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | subcumbēbam |
| II sing. | subcumbēbas |
| III sing. | subcumbēbat |
| I plur. | subcumbebāmus |
| II plur. | subcumbebātis |
| III plur. | subcumbēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | subcumbam |
| II sing. | subcumbes |
| III sing. | subcumbet |
| I plur. | subcumbēmus |
| II plur. | subcumbētis |
| III plur. | subcumbent |
| PARFAIT |
| I sing. | subcubui |
| II sing. | subcubuisti |
| III sing. | subcubuit |
| I plur. | subcubuĭmus |
| II plur. | subcubuistis |
| III plur. | subcubuērunt, subcubuēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | subcubuĕram |
| II sing. | subcubuĕras |
| III sing. | subcubuĕrat |
| I plur. | subcubuerāmus |
| II plur. | subcubuerātis |
| III plur. | subcubuĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | subcubuĕro |
| II sing. | subcubuĕris |
| III sing. | subcubuĕrit |
| I plur. | subcubuerĭmus |
| II plur. | subcubuerĭtis |
| III plur. | subcubuĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | subcumbam |
| II sing. | subcumbas |
| III sing. | subcumbat |
| I plur. | subcumbāmus |
| II plur. | subcumbātis |
| III plur. | subcumbant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | subcumbĕrem |
| II sing. | subcumbĕres |
| III sing. | subcumbĕret |
| I plur. | subcumberēmus |
| II plur. | subcumberētis |
| III plur. | subcumbĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | subcubuĕrim |
| II sing. | subcubuĕris |
| III sing. | subcubuĕrit |
| I plur. | subcubuerĭmus |
| II plur. | subcubuerĭtis |
| III plur. | subcubuĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | subcubuissem |
| II sing. | subcubuisses |
| III sing. | subcubuisset |
| I plur. | subcubuissēmus |
| II plur. | subcubuissētis |
| III plur. | subcubuissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | subcumbĕ |
| II plur. | subcumbĭte |
| FUTUR |
| II sing. | subcumbĭto |
| III sing. | subcumbĭto |
| II plur. | subcumbitōte |
| III plur. | subcumbunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| subcumbens, entis |
| FUTUR |
| subcubitūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| subcumbĕre |
| PARFAIT |
| subcubuisse |
| FUTUR |
| Singolare: | subcubitūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | subcubitūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | subcumbendi |
| Datif: | subcumbendo |
| Accusatif: | ad subcumbendum |
| Ablatif: | subcumbendo |
| SUPIN |
| subcubitum |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:SUBCUMBO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|