Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | superabilis |
| Gen. | superabilis |
| Dat. | superabili |
| Acc. | superabilem |
| Abl. | superabili |
| Voc. | superabilis |
| PLURIEL |
| Nom. | superabiles |
| Gen. | superabilĭum |
| Dat. | superabilĭbus |
| Acc. | superabiles |
| Abl. | superabilĭbus |
| Voc. | superabiles |
| SINGULIER |
| Nom. | superabilis |
| Gen. | superabilis |
| Dat. | superabili |
| Acc. | superabilem |
| Abl. | superabili |
| Voc. | superabilis |
| PLURIEL |
| Nom. | superabiles |
| Gen. | superabilĭum |
| Dat. | superabilĭbus |
| Acc. | superabiles |
| Abl. | superabilĭbus |
| Voc. | superabiles |
| SINGULIER |
| Nom. | superabile |
| Gen. | superabilis |
| Dat. | superabili |
| Acc. | superabile |
| Abl. | superabili |
| Voc. | superabile |
| PLURIEL |
| Nom. | superabilĭa |
| Gen. | superabilĭum |
| Dat. | superabilĭbus |
| Acc. | superabilĭa |
| Abl. | superabilĭbus | |