Déclinaison / Conjugueur latin
sŭperiăcĭo - Diathèse active
(sŭperiăcĭo, sŭperiăcis, superieci, sŭperiăcĕre, superiectum)
verbe transitif III conjugaison in -io
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | sŭperiăcĭo |
| II sing. | sŭperiăcis |
| III sing. | sŭperiăcit |
| I plur. | sŭperiăcīmus |
| II plur. | sŭperiăcītis |
| III plur. | sŭperiăciunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | sŭperiăciēbam |
| II sing. | sŭperiăciēbas |
| III sing. | sŭperiăciēbat |
| I plur. | sŭperiăciebāmus |
| II plur. | sŭperiăciebātis |
| III plur. | sŭperiăciēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | sŭperiăcĭam |
| II sing. | sŭperiăcĭes |
| III sing. | sŭperiăcĭet |
| I plur. | sŭperiăciēmus |
| II plur. | sŭperiăciētis |
| III plur. | sŭperiăcĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | superieci |
| II sing. | superiecisti |
| III sing. | superiecit |
| I plur. | superiecĭmus |
| II plur. | superiecistis |
| III plur. | superiecērunt, superiecēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | superiecĕram |
| II sing. | superiecĕras |
| III sing. | superiecĕrat |
| I plur. | superiecerāmus |
| II plur. | superiecerātis |
| III plur. | superiecĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | superiecĕro |
| II sing. | superiecĕris |
| III sing. | superiecĕrit |
| I plur. | superiecerĭmus |
| II plur. | superiecerĭtis |
| III plur. | superiecĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | sŭperiăcĭam |
| II sing. | sŭperiăcĭas |
| III sing. | sŭperiăcĭat |
| I plur. | sŭperiăciāmus |
| II plur. | sŭperiăciātis |
| III plur. | sŭperiăcĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | sŭperiăcĕrem |
| II sing. | sŭperiăcĕres |
| III sing. | sŭperiăcĕret |
| I plur. | sŭperiăcerēmus |
| II plur. | sŭperiăcerētis |
| III plur. | sŭperiăcĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | superiecĕrim |
| II sing. | superiecĕris |
| III sing. | superiecĕrit |
| I plur. | superiecerĭmus |
| II plur. | superiecerĭtis |
| III plur. | superiecĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | superiecissem |
| II sing. | superiecisses |
| III sing. | superiecisset |
| I plur. | superiecissēmus |
| II plur. | superiecissētis |
| III plur. | superiecissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | sŭperiăce |
| II plur. | sŭperiăcĭte |
| FUTUR |
| II sing. | sŭperiăcĭto |
| III sing. | sŭperiăcĭto |
| II plur. | sŭperiăcitōte |
| III plur. | sŭperiăciunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| sŭperiăciens, ientis |
| FUTUR |
| superiectūrūs o superiactūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| sŭperiăcĕre |
| PARFAIT |
| superiecisse |
| FUTUR |
| Singolare: | superiectūrūm o superiactūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | superiectūros o superiactūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | sŭperiăciendi |
| Datif: | sŭperiăciendo |
| Accusatif: | ad sŭperiăciendum |
| Ablatif: | sŭperiăciendo |
| SUPIN |
| superiectum o superiactum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:SUPERIACIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|