Déclinaison / Conjugueur latin
sŭpĕrincumbo - Diathèse active
(sŭpĕrincumbo, sŭpĕrincumbis, sŭpĕrincumbĕre, superincubui)
verbe intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | sŭpĕrincumbo |
| II sing. | sŭpĕrincumbis |
| III sing. | sŭpĕrincumbit |
| I plur. | sŭpĕrincumbĭmus |
| II plur. | sŭpĕrincumbĭtis |
| III plur. | sŭpĕrincumbunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | sŭpĕrincumbēbam |
| II sing. | sŭpĕrincumbēbas |
| III sing. | sŭpĕrincumbēbat |
| I plur. | sŭpĕrincumbebāmus |
| II plur. | sŭpĕrincumbebātis |
| III plur. | sŭpĕrincumbēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | sŭpĕrincumbam |
| II sing. | sŭpĕrincumbes |
| III sing. | sŭpĕrincumbet |
| I plur. | sŭpĕrincumbēmus |
| II plur. | sŭpĕrincumbētis |
| III plur. | sŭpĕrincumbent |
| PARFAIT |
| I sing. | superincubui |
| II sing. | superincubuisti |
| III sing. | superincubuit |
| I plur. | superincubuĭmus |
| II plur. | superincubuistis |
| III plur. | superincubuērunt, superincubuēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | superincubuĕram |
| II sing. | superincubuĕras |
| III sing. | superincubuĕrat |
| I plur. | superincubuerāmus |
| II plur. | superincubuerātis |
| III plur. | superincubuĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | superincubuĕro |
| II sing. | superincubuĕris |
| III sing. | superincubuĕrit |
| I plur. | superincubuerĭmus |
| II plur. | superincubuerĭtis |
| III plur. | superincubuĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | sŭpĕrincumbam |
| II sing. | sŭpĕrincumbas |
| III sing. | sŭpĕrincumbat |
| I plur. | sŭpĕrincumbāmus |
| II plur. | sŭpĕrincumbātis |
| III plur. | sŭpĕrincumbant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | sŭpĕrincumbĕrem |
| II sing. | sŭpĕrincumbĕres |
| III sing. | sŭpĕrincumbĕret |
| I plur. | sŭpĕrincumberēmus |
| II plur. | sŭpĕrincumberētis |
| III plur. | sŭpĕrincumbĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | superincubuĕrim |
| II sing. | superincubuĕris |
| III sing. | superincubuĕrit |
| I plur. | superincubuerĭmus |
| II plur. | superincubuerĭtis |
| III plur. | superincubuĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | superincubuissem |
| II sing. | superincubuisses |
| III sing. | superincubuisset |
| I plur. | superincubuissēmus |
| II plur. | superincubuissētis |
| III plur. | superincubuissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | sŭpĕrincumbĕ |
| II plur. | sŭpĕrincumbĭte |
| FUTUR |
| II sing. | sŭpĕrincumbĭto |
| III sing. | sŭpĕrincumbĭto |
| II plur. | sŭpĕrincumbitōte |
| III plur. | sŭpĕrincumbunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| sŭpĕrincumbens, entis |
| FUTUR |
| |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| sŭpĕrincumbĕre |
| PARFAIT |
| superincubuisse |
| FUTUR |
| Singolare: | |
| Plurale: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | sŭpĕrincumbendi |
| Datif: | sŭpĕrincumbendo |
| Accusatif: | ad sŭpĕrincumbendum |
| Ablatif: | sŭpĕrincumbendo |
| SUPIN |
| |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:SUPERINCUMBO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|