Déclinaison / Conjugueur latin
suppĕtĭor - Diathèse active
(suppĕtĭor, suppĕtĭāris, suppĕtĭāri, suppetiatus, suppetiatum)
verbe intransitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | suppĕtĭor |
| II sing. | suppĕtĭāris, suppĕtĭāre |
| III sing. | suppĕtĭātur |
| I plur. | suppĕtĭāmur |
| II plur. | suppĕtĭamĭni |
| III plur. | suppĕtĭantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | suppĕtĭābar |
| II sing. | suppĕtĭabāris, suppĕtĭabāre |
| III sing. | suppĕtĭabātur |
| I plur. | suppĕtĭabāmus |
| II plur. | suppĕtĭabamĭni |
| III plur. | suppĕtĭantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | suppĕtĭābor |
| II sing. | suppĕtĭabĕris, suppĕtĭabĕre |
| III sing. | suppĕtĭabĭtur |
| I plur. | suppĕtĭabĭmur |
| II plur. | suppĕtĭabimĭni |
| III plur. | suppĕtĭabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | suppetiatus, a, um sum |
| II sing. | suppetiatus, a, um es |
| III sing. | suppetiatus, a, um est |
| I plur. | suppetiati, ae, a sumus |
| II plur. | suppetiati, ae, a estis |
| III plur. | suppetiati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | suppetiatus, a, um eram |
| II sing. | suppetiatus, a, um eras |
| III sing. | suppetiatus, a, um erat |
| I plur. | suppetiati, ae, a eramus |
| II plur. | suppetiati, ae, a eratis |
| III plur. | suppetiati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | suppetiatus, a, um ero |
| II sing. | suppetiatus, a, um eris |
| III sing. | suppetiatus, a, um erit |
| I plur. | suppetiati, ae, a erimus |
| II plur. | suppetiati, ae, a eritis |
| III plur. | suppetiati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | suppĕtĭer |
| II sing. | suppĕtĭēris, suppĕtĭēre |
| III sing. | suppĕtĭētur |
| I plur. | suppĕtĭēmur |
| II plur. | suppĕtĭemĭni |
| III plur. | suppĕtĭentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | suppĕtĭārer |
| II sing. | suppĕtĭarēris, suppĕtĭarēre |
| III sing. | suppĕtĭarētur |
| I plur. | suppĕtĭāremur |
| II plur. | suppĕtĭaremĭni |
| III plur. | suppĕtĭarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | suppetiatus, a, um sim |
| II sing. | suppetiatus, a, um sis |
| III sing. | suppetiatus, a, um sit |
| I plur. | suppetiati, ae, a simus |
| II plur. | suppetiati, ae, a sitis |
| III plur. | suppetiati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | suppetiatus, a, um essem |
| II sing. | suppetiatus, a, um esses |
| III sing. | suppetiatus, a, um esset |
| I plur. | suppetiati, ae, a essemus |
| II plur. | suppetiati, ae, a essetis |
| III plur. | suppetiati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | suppĕtĭāre |
| II plur. | suppĕtĭamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | suppĕtĭātor |
| III sing. | suppĕtĭātor |
| II plur. | |
| III plur. | suppĕtĭantor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| suppĕtĭāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | suppetiatus, a, um esse |
| Plurale: | suppetiati, ae, a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | suppetiatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | suppetiatūros, as, a esse |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| suppĕtĭans, antis |
| FUTUR |
| suppetiatūrūs, a, ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | suppetiatum |
| Passivo: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | suppĕtĭandi |
| Datif: | suppĕtĭando |
| Accusatif: | suppĕtĭandum |
| Ablatif: | suppĕtĭando |
| |
| GERUNDIVO |
| | |