Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | tofinus |
| Gen. | tofini |
| Dat. | tofino |
| Acc. | tofinum |
| Abl. | tofino |
| Voc. | tofine |
| PLURIEL |
| Nom. | tofini |
| Gen. | tofinōrum |
| Dat. | tofinis |
| Acc. | tofinos |
| Abl. | tofinis |
| Voc. | tofini |
| SINGULIER |
| Nom. | tofină |
| Gen. | tofinae |
| Dat. | tofinae |
| Acc. | tofinam |
| Abl. | tofinā |
| Voc. | tofină |
| PLURIEL |
| Nom. | tofinae |
| Gen. | tofinārum |
| Dat. | tofinis |
| Acc. | tofinas |
| Abl. | tofinis |
| Voc. | tofinae |
| SINGULIER |
| Nom. | tofinum |
| Gen. | tofini |
| Dat. | tofino |
| Acc. | tofinum |
| Abl. | tofino |
| Voc. | tofinum |
| PLURIEL |
| Nom. | tofina |
| Gen. | tofinōrum |
| Dat. | tofinis |
| Acc. | tofina |
| Abl. | tofinis | |