Déclinaison / Conjugueur latin
trānsduco - Diathèse active
(trānsduco, trānsducis, transduxi, trānsducĕre, transductum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | trānsduco |
| II sing. | trānsducis |
| III sing. | trānsducit |
| I plur. | trānsducĭmus |
| II plur. | trānsducĭtis |
| III plur. | trānsducunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | trānsducēbam |
| II sing. | trānsducēbas |
| III sing. | trānsducēbat |
| I plur. | trānsducebāmus |
| II plur. | trānsducebātis |
| III plur. | trānsducēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | trānsducam |
| II sing. | trānsduces |
| III sing. | trānsducet |
| I plur. | trānsducēmus |
| II plur. | trānsducētis |
| III plur. | trānsducent |
| PARFAIT |
| I sing. | transduxi |
| II sing. | transduxisti |
| III sing. | transduxit |
| I plur. | transduxĭmus |
| II plur. | transduxistis |
| III plur. | transduxērunt, transduxēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | transduxĕram |
| II sing. | transduxĕras |
| III sing. | transduxĕrat |
| I plur. | transduxerāmus |
| II plur. | transduxerātis |
| III plur. | transduxĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | transduxĕro |
| II sing. | transduxĕris |
| III sing. | transduxĕrit |
| I plur. | transduxerĭmus |
| II plur. | transduxerĭtis |
| III plur. | transduxĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | trānsducam |
| II sing. | trānsducas |
| III sing. | trānsducat |
| I plur. | trānsducāmus |
| II plur. | trānsducātis |
| III plur. | trānsducant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | trānsducĕrem |
| II sing. | trānsducĕres |
| III sing. | trānsducĕret |
| I plur. | trānsducerēmus |
| II plur. | trānsducerētis |
| III plur. | trānsducĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | transduxĕrim |
| II sing. | transduxĕris |
| III sing. | transduxĕrit |
| I plur. | transduxerĭmus |
| II plur. | transduxerĭtis |
| III plur. | transduxĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | transduxissem |
| II sing. | transduxisses |
| III sing. | transduxisset |
| I plur. | transduxissēmus |
| II plur. | transduxissētis |
| III plur. | transduxissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | trānsducĕ, trānsduc |
| II plur. | trānsducĭte |
| FUTUR |
| II sing. | trānsducĭto |
| III sing. | trānsducĭto |
| II plur. | trānsducitōte |
| III plur. | trānsducunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| trānsducens, entis |
| FUTUR |
| transductūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| trānsducĕre |
| PARFAIT |
| transduxisse |
| FUTUR |
| Singolare: | transductūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | transductūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | trānsducendi |
| Datif: | trānsducendo |
| Accusatif: | ad trānsducendum |
| Ablatif: | trānsducendo |
| SUPIN |
| transductum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:TRANSDUCO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|