Déclinaison / Conjugueur latin
verbĕror - Diathèse passive
(verbĕro, verbĕras, verberavi, verbĕrāre, verberatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | verbĕror |
| II sing. | verbĕrāris, verbĕrāre |
| III sing. | verbĕrātur |
| I plur. | verbĕrāmur |
| II plur. | verbĕramĭni |
| III plur. | verbĕrantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | verbĕrābar |
| II sing. | verbĕrabāris, verbĕrabāre |
| III sing. | verbĕrabātur |
| I plur. | verbĕrabāmur |
| II plur. | verbĕrabamĭni |
| III plur. | verbĕrabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | verbĕrābor |
| II sing. | verbĕrabĕris, verbĕrabĕre |
| III sing. | verbĕrabĭtur |
| I plur. | verbĕrabĭmur |
| II plur. | verbĕrabimĭni |
| III plur. | verbĕrabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | verberatus, a, um sum |
| II sing. | verberatus, a, um es |
| III sing. | verberatus, a, um est |
| I plur. | verberati, ae, a sumus |
| II plur. | verberati, ae, a estis |
| III plur. | verberati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | verberatus, a, um eram |
| II sing. | verberatus, a, um eras |
| III sing. | verberatus, a, um erat |
| I plur. | verberati, ae, a eramus |
| II plur. | verberati, ae, a eratis |
| III plur. | verberati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | verberatus, a, um ero |
| II sing. | verberatus, a, um eris |
| III sing. | verberatus, a, um erit |
| I plur. | verberati, ae, a erimus |
| II plur. | verberati, ae, a eritis |
| III plur. | verberati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | verbĕrer |
| II sing. | verbĕrēris, verbĕrēre |
| III sing. | verbĕrētur |
| I plur. | verbĕrēmur |
| II plur. | verbĕremĭni |
| III plur. | verbĕrentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | verbĕrārer |
| II sing. | verbĕrarēris, verbĕrarēre |
| III sing. | verbĕrarētur |
| I plur. | verbĕrarēmur |
| II plur. | verbĕraremĭni |
| III plur. | verbĕrarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | verberatus, a, um sim |
| II sing. | verberatus, a, um sis |
| III sing. | verberatus, a, um sit |
| I plur. | verberati, ae, a simus |
| II plur. | verberati, ae, a sitis |
| III plur. | verberati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | verberatus, a, um essem |
| II sing. | verberatus, a, um esses |
| III sing. | verberatus, a, um esset |
| I plur. | verberati, ae, a essemus |
| II plur. | verberati, ae, a essetis |
| III plur. | verberati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | verbĕrāre |
| II plur. | verbĕramĭni |
| FUTUR |
| II sing. | verbĕrātor |
| III sing. | verbĕrātor |
| II plur. | |
| III plur. | verbĕrantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| verberatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| verbĕrāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | verberatus, a, um esse |
| Plurale: | verberati, ae, a esse |
| FUTUR |
| verberatum esse |
| GERUNDIVO |
| verbĕrandus, a, um | |