Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | vŏcĭtor |
| II sing. | vŏcĭtāris, vŏcĭtāre |
| III sing. | vŏcĭtātur |
| I plur. | vŏcĭtāmur |
| II plur. | vŏcĭtamĭni |
| III plur. | vŏcĭtantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | vŏcĭtābar |
| II sing. | vŏcĭtabāris, vŏcĭtabāre |
| III sing. | vŏcĭtabātur |
| I plur. | vŏcĭtabāmur |
| II plur. | vŏcĭtabamĭni |
| III plur. | vŏcĭtabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | vŏcĭtābor |
| II sing. | vŏcĭtabĕris, vŏcĭtabĕre |
| III sing. | vŏcĭtabĭtur |
| I plur. | vŏcĭtabĭmur |
| II plur. | vŏcĭtabimĭni |
| III plur. | vŏcĭtabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | vocitatus, –a, –um sum |
| II sing. | vocitatus, –a, –um es |
| III sing. | vocitatus, –a, –um est |
| I plur. | vocitati, –ae, –a sumus |
| II plur. | vocitati, –ae, –a estis |
| III plur. | vocitati, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | vocitatus, –a, –um eram |
| II sing. | vocitatus, –a, –um eras |
| III sing. | vocitatus, –a, –um erat |
| I plur. | vocitati, –ae, –a eramus |
| II plur. | vocitati, –ae, –a eratis |
| III plur. | vocitati, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | vocitatus, –a, –um ero |
| II sing. | vocitatus, –a, –um eris |
| III sing. | vocitatus, –a, –um erit |
| I plur. | vocitati, –ae, –a erimus |
| II plur. | vocitati, –ae, –a eritis |
| III plur. | vocitati, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | vŏcĭter |
| II sing. | vŏcĭtēris, vŏcĭtēre |
| III sing. | vŏcĭtētur |
| I plur. | vŏcĭtēmur |
| II plur. | vŏcĭtemĭni |
| III plur. | vŏcĭtentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | vŏcĭtārer |
| II sing. | vŏcĭtarēris, vŏcĭtarēre |
| III sing. | vŏcĭtarētur |
| I plur. | vŏcĭtarēmur |
| II plur. | vŏcĭtaremĭni |
| III plur. | vŏcĭtarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | vocitatus, –a, –um sim |
| II sing. | vocitatus, –a, –um sis |
| III sing. | vocitatus, –a, –um sit |
| I plur. | vocitati, –ae, –a simus |
| II plur. | vocitati, –ae, –a sitis |
| III plur. | vocitati, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | vocitatus, –a, –um essem |
| II sing. | vocitatus, –a, –um esses |
| III sing. | vocitatus, –a, –um esset |
| I plur. | vocitati, –ae, –a essemus |
| II plur. | vocitati, –ae, –a essetis |
| III plur. | vocitati, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | vŏcĭtāre |
| II plur. | vŏcĭtamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | vŏcĭtātor |
| III sing. | vŏcĭtātor |
| II plur. | – |
| III plur. | vŏcĭtantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| vocitatus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| vŏcĭtāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | vocitatus, –a, –um esse |
| Plurale: | vocitati, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| vocitatum esse |
| GERUNDIVO |
| vŏcĭtandus, –a, –um |
| SUPIN |
| vocitatu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:VOCITOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
