111. | IMPÉRATIF - Futur |
| 2ème singulier |
monēto |
que tu avertisses |
| 3ème singulier |
monēto |
qu'il avertisse |
| 2ème pluriel |
monētōte |
que vous avertissiez |
| 3ème pluriel |
monento |
qu'ils avertissent |
|
| PARTICIPE |
| Présent |
monens, -entis |
avertissant |
| Futur |
moniturus, -a, -um |
devant ou allant avertir |
|
| INFINITIF |
| Présent |
monēre |
avertir |
| Parfait |
monuisse |
avoir averti |
| Futur |
moniturum, -am, -um esse monituros, -as, -a esse |
devoir ou aller avertir |
|
| GÉRONDIF |
| Génitif |
monendi |
d'avertir |
| Datif |
monendo |
|
| Accusatif |
ad monendum |
|
| Ablatif |
monendo |
|
|
Conjugaison passive
112. | INDICATIF - Présent |
| 1ère singulier |
moneor |
je suis averti |
| 2ème singulier |
monēris |
tu es averti |
| 3ème singulier |
monētur |
il est averti |
| 1ère pluriel |
monēmur |
nous sommes avertis |
| 2ème pluriel |
monēmini |
vous êtes avertis |
| 3ème pluriel |
monentur |
ils sont avertis |
|
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|