Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | ablĭgurĭo |
| II sing. | ablĭguris |
| III sing. | ablĭgurit |
| I plur. | ablĭgurīmus |
| II plur. | ablĭgurītis |
| III plur. | ablĭgurĭunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ablĭguriēbam |
| II sing. | ablĭguriēbas |
| III sing. | ablĭguriēbat |
| I plur. | ablĭguriebāmus |
| II plur. | ablĭguriebātis |
| III plur. | ablĭguriēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | ablĭgurĭam |
| II sing. | ablĭgurĭes |
| III sing. | ablĭgurĭet |
| I plur. | ablĭguriēmus |
| II plur. | ablĭguriētis |
| III plur. | ablĭgurĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | abligurii o abligurivi |
| II sing. | abliguriisti o abligurivisti |
| III sing. | abliguriit o abligurivit |
| I plur. | abliguriĭmus o abligurivĭmus |
| II plur. | abliguriistis o abligurivistis |
| III plur. | abliguriērunt o abligurivērunt, ēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | abliguriĕram o abligurivĕram |
| II sing. | abliguriĕras o abligurivĕras |
| III sing. | abliguriĕrat o abligurivĕrat |
| I plur. | abligurierāmus o abliguriverāmus |
| II plur. | abligurierātis o abliguriverātis |
| III plur. | abliguriĕrant o abligurivĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | abliguriĕro o abligurivĕro |
| II sing. | abliguriĕris o abligurivĕris |
| III sing. | abliguriĕrit o abligurivĕrit |
| I plur. | abligurierĭmus o abliguriverĭmus |
| II plur. | abligurierĭtis o abliguriverĭtis |
| III plur. | abliguriĕrint o abligurivĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | ablĭgurĭam |
| II sing. | ablĭgurĭas |
| III sing. | ablĭgurĭat |
| I plur. | ablĭguriāmus |
| II plur. | ablĭguriātis |
| III plur. | ablĭgurĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ablĭgurīrem |
| II sing. | ablĭgurīres |
| III sing. | ablĭgurīret |
| I plur. | ablĭgurirēmus |
| II plur. | ablĭgurirētis |
| III plur. | ablĭgurīrent |
| PARFAIT |
| I sing. | abliguriĕrim o abligurivĕrim |
| II sing. | abliguriĕris o abligurivĕris |
| III sing. | abliguriĕrit o abligurivĕrit |
| I plur. | abligurierĭmus o abliguriverĭmus |
| II plur. | abligurierĭtis o abliguriverĭtis |
| III plur. | abliguriĕrint o abligurivĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | abliguriissem o abligurivissem |
| II sing. | abliguriisses o abligurivisses |
| III sing. | abliguriisset o abligurivisset |
| I plur. | abliguriissēmus o abligurivissēmus |
| II plur. | abliguriissētis o abligurivissētis |
| III plur. | abliguriissent o abligurivissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | ablĭguri |
| II plur. | ablĭgurīte |
| FUTUR |
| II sing. | ablĭgurīto |
| III sing. | ablĭgurīto |
| II plur. | ablĭguritōte |
| III plur. | ablĭguriunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| ablĭguriens, ientis |
| FUTUR |
| |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| ablĭgurīre |
| PARFAIT |
| abliguriisse o abligurivisse |
| FUTUR |
| Singolare: | |
| Plurale: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | ablĭguriendi |
| Datif: | ablĭguriendo |
| Accusatif: | ad ablĭguriendum |
| Ablatif: | ablĭguriendo |
| SUPIN |
| |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:ABLIGURIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|