Déclinaison / Conjugueur latin
acclīnor - Diathèse passive
(acclīno, acclīnas, acclinavi, acclīnāre, acclinatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | acclīnor |
| II sing. | acclīnāris, acclīnāre |
| III sing. | acclīnātur |
| I plur. | acclīnāmur |
| II plur. | acclīnamĭni |
| III plur. | acclīnantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | acclīnābar |
| II sing. | acclīnabāris, acclīnabāre |
| III sing. | acclīnabātur |
| I plur. | acclīnabāmur |
| II plur. | acclīnabamĭni |
| III plur. | acclīnabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | acclīnābor |
| II sing. | acclīnabĕris, acclīnabĕre |
| III sing. | acclīnabĭtur |
| I plur. | acclīnabĭmur |
| II plur. | acclīnabimĭni |
| III plur. | acclīnabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | acclinatus, a, um sum |
| II sing. | acclinatus, a, um es |
| III sing. | acclinatus, a, um est |
| I plur. | acclinati, ae, a sumus |
| II plur. | acclinati, ae, a estis |
| III plur. | acclinati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | acclinatus, a, um eram |
| II sing. | acclinatus, a, um eras |
| III sing. | acclinatus, a, um erat |
| I plur. | acclinati, ae, a eramus |
| II plur. | acclinati, ae, a eratis |
| III plur. | acclinati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | acclinatus, a, um ero |
| II sing. | acclinatus, a, um eris |
| III sing. | acclinatus, a, um erit |
| I plur. | acclinati, ae, a erimus |
| II plur. | acclinati, ae, a eritis |
| III plur. | acclinati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | acclīner |
| II sing. | acclīnēris, acclīnēre |
| III sing. | acclīnētur |
| I plur. | acclīnēmur |
| II plur. | acclīnemĭni |
| III plur. | acclīnentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | acclīnārer |
| II sing. | acclīnarēris, acclīnarēre |
| III sing. | acclīnarētur |
| I plur. | acclīnarēmur |
| II plur. | acclīnaremĭni |
| III plur. | acclīnarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | acclinatus, a, um sim |
| II sing. | acclinatus, a, um sis |
| III sing. | acclinatus, a, um sit |
| I plur. | acclinati, ae, a simus |
| II plur. | acclinati, ae, a sitis |
| III plur. | acclinati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | acclinatus, a, um essem |
| II sing. | acclinatus, a, um esses |
| III sing. | acclinatus, a, um esset |
| I plur. | acclinati, ae, a essemus |
| II plur. | acclinati, ae, a essetis |
| III plur. | acclinati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | acclīnāre |
| II plur. | acclīnamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | acclīnātor |
| III sing. | acclīnātor |
| II plur. | |
| III plur. | acclīnantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| acclinatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| acclīnāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | acclinatus, a, um esse |
| Plurale: | acclinati, ae, a esse |
| FUTUR |
| acclinatum esse |
| GERUNDIVO |
| acclīnandus, a, um |
| SUPIN |
| acclinatu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:ACCLINOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|