Déclinaison / Conjugueur latin
adflicto - Diathèse active
(adflicto, adflictas, adflictavi, adflictāre, adflictatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | adflicto |
| II sing. | adflictas |
| III sing. | adflictat |
| I plur. | adflictāmus |
| II plur. | adflictātis |
| III plur. | adflictant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | adflictābam |
| II sing. | adflictābas |
| III sing. | adflictābat |
| I plur. | adflictabāmus |
| II plur. | adflictabātis |
| III plur. | adflictābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | adflictābo |
| II sing. | adflictābis |
| III sing. | adflictābit |
| I plur. | adflictabĭmus |
| II plur. | adflictabĭtis |
| III plur. | adflictābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | adflictavi |
| II sing. | adflictavisti |
| III sing. | adflictavit |
| I plur. | adflictavĭmus |
| II plur. | adflictavistis |
| III plur. | adflictavērunt, adflictavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | adflictavĕram |
| II sing. | adflictavĕras |
| III sing. | adflictavĕrat |
| I plur. | adflictaverāmus |
| II plur. | adflictaverātis |
| III plur. | adflictavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | adflictavĕro |
| II sing. | adflictavĕris |
| III sing. | adflictavĕrit |
| I plur. | adflictaverĭmus |
| II plur. | adflictaverĭtis |
| III plur. | adflictavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | adflictem |
| II sing. | adflictes |
| III sing. | adflictet |
| I plur. | adflictēmus |
| II plur. | adflictētis |
| III plur. | adflictent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | adflictārem |
| II sing. | adflictāres |
| III sing. | adflictāret |
| I plur. | adflictarēmus |
| II plur. | adflictarētis |
| III plur. | adflictārent |
| PARFAIT |
| I sing. | adflictavĕrim |
| II sing. | adflictavĕris |
| III sing. | adflictavĕrit |
| I plur. | adflictaverĭmus |
| II plur. | adflictaverĭtis |
| III plur. | adflictavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | adflictavissem |
| II sing. | adflictavisses |
| III sing. | adflictavisset |
| I plur. | adflictavissēmus |
| II plur. | adflictavissētis |
| III plur. | adflictavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | adflicta |
| II plur. | adflictāte |
| FUTUR |
| II sing. | adflictāto |
| III sing. | adflictāto |
| II plur. | adflictatōte |
| III plur. | adflictanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| adflictans, antis |
| FUTUR |
| adflictatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| adflictāre |
| PARFAIT |
| adflictavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | adflictatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | adflictatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | adflictandi |
| Datif: | adflictando |
| Accusatif: | ad adflictandum |
| Ablatif: | adflictando |
| SUPIN |
| adflictatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:ADFLICTO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|