Déclinaison / Conjugueur latin
adflictor - Diathèse passive
(adflicto, adflictas, adflictavi, adflictāre, adflictatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | adflictor |
| II sing. | adflictāris, adflictāre |
| III sing. | adflictātur |
| I plur. | adflictāmur |
| II plur. | adflictamĭni |
| III plur. | adflictantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | adflictābar |
| II sing. | adflictabāris, adflictabāre |
| III sing. | adflictabātur |
| I plur. | adflictabāmur |
| II plur. | adflictabamĭni |
| III plur. | adflictabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | adflictābor |
| II sing. | adflictabĕris, adflictabĕre |
| III sing. | adflictabĭtur |
| I plur. | adflictabĭmur |
| II plur. | adflictabimĭni |
| III plur. | adflictabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | adflictatus, a, um sum |
| II sing. | adflictatus, a, um es |
| III sing. | adflictatus, a, um est |
| I plur. | adflictati, ae, a sumus |
| II plur. | adflictati, ae, a estis |
| III plur. | adflictati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | adflictatus, a, um eram |
| II sing. | adflictatus, a, um eras |
| III sing. | adflictatus, a, um erat |
| I plur. | adflictati, ae, a eramus |
| II plur. | adflictati, ae, a eratis |
| III plur. | adflictati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | adflictatus, a, um ero |
| II sing. | adflictatus, a, um eris |
| III sing. | adflictatus, a, um erit |
| I plur. | adflictati, ae, a erimus |
| II plur. | adflictati, ae, a eritis |
| III plur. | adflictati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | adflicter |
| II sing. | adflictēris, adflictēre |
| III sing. | adflictētur |
| I plur. | adflictēmur |
| II plur. | adflictemĭni |
| III plur. | adflictentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | adflictārer |
| II sing. | adflictarēris, adflictarēre |
| III sing. | adflictarētur |
| I plur. | adflictarēmur |
| II plur. | adflictaremĭni |
| III plur. | adflictarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | adflictatus, a, um sim |
| II sing. | adflictatus, a, um sis |
| III sing. | adflictatus, a, um sit |
| I plur. | adflictati, ae, a simus |
| II plur. | adflictati, ae, a sitis |
| III plur. | adflictati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | adflictatus, a, um essem |
| II sing. | adflictatus, a, um esses |
| III sing. | adflictatus, a, um esset |
| I plur. | adflictati, ae, a essemus |
| II plur. | adflictati, ae, a essetis |
| III plur. | adflictati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | adflictāre |
| II plur. | adflictamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | adflictātor |
| III sing. | adflictātor |
| II plur. | |
| III plur. | adflictantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| adflictatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| adflictāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | adflictatus, a, um esse |
| Plurale: | adflictati, ae, a esse |
| FUTUR |
| adflictatum esse |
| GERUNDIVO |
| adflictandus, a, um | |