Déclinaison / Conjugueur latin
adnuntĭor - Diathèse passive
(adnuntĭo, adnuntĭas, adnuntiavi, adnuntĭāre, adnuntiatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | adnuntĭor |
| II sing. | adnuntĭāris, adnuntĭāre |
| III sing. | adnuntĭātur |
| I plur. | adnuntĭāmur |
| II plur. | adnuntĭamĭni |
| III plur. | adnuntĭantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | adnuntĭābar |
| II sing. | adnuntĭabāris, adnuntĭabāre |
| III sing. | adnuntĭabātur |
| I plur. | adnuntĭabāmur |
| II plur. | adnuntĭabamĭni |
| III plur. | adnuntĭabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | adnuntĭābor |
| II sing. | adnuntĭabĕris, adnuntĭabĕre |
| III sing. | adnuntĭabĭtur |
| I plur. | adnuntĭabĭmur |
| II plur. | adnuntĭabimĭni |
| III plur. | adnuntĭabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | adnuntiatus, a, um sum |
| II sing. | adnuntiatus, a, um es |
| III sing. | adnuntiatus, a, um est |
| I plur. | adnuntiati, ae, a sumus |
| II plur. | adnuntiati, ae, a estis |
| III plur. | adnuntiati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | adnuntiatus, a, um eram |
| II sing. | adnuntiatus, a, um eras |
| III sing. | adnuntiatus, a, um erat |
| I plur. | adnuntiati, ae, a eramus |
| II plur. | adnuntiati, ae, a eratis |
| III plur. | adnuntiati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | adnuntiatus, a, um ero |
| II sing. | adnuntiatus, a, um eris |
| III sing. | adnuntiatus, a, um erit |
| I plur. | adnuntiati, ae, a erimus |
| II plur. | adnuntiati, ae, a eritis |
| III plur. | adnuntiati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | adnuntĭer |
| II sing. | adnuntĭēris, adnuntĭēre |
| III sing. | adnuntĭētur |
| I plur. | adnuntĭēmur |
| II plur. | adnuntĭemĭni |
| III plur. | adnuntĭentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | adnuntĭārer |
| II sing. | adnuntĭarēris, adnuntĭarēre |
| III sing. | adnuntĭarētur |
| I plur. | adnuntĭarēmur |
| II plur. | adnuntĭaremĭni |
| III plur. | adnuntĭarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | adnuntiatus, a, um sim |
| II sing. | adnuntiatus, a, um sis |
| III sing. | adnuntiatus, a, um sit |
| I plur. | adnuntiati, ae, a simus |
| II plur. | adnuntiati, ae, a sitis |
| III plur. | adnuntiati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | adnuntiatus, a, um essem |
| II sing. | adnuntiatus, a, um esses |
| III sing. | adnuntiatus, a, um esset |
| I plur. | adnuntiati, ae, a essemus |
| II plur. | adnuntiati, ae, a essetis |
| III plur. | adnuntiati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | adnuntĭāre |
| II plur. | adnuntĭamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | adnuntĭātor |
| III sing. | adnuntĭātor |
| II plur. | |
| III plur. | adnuntĭantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| adnuntiatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| adnuntĭāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | adnuntiatus, a, um esse |
| Plurale: | adnuntiati, ae, a esse |
| FUTUR |
| adnuntiatum esse |
| GERUNDIVO |
| adnuntĭandus, a, um | |