Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | adplĭco |
| II sing. | adplĭcas |
| III sing. | adplĭcat |
| I plur. | adplĭcāmus |
| II plur. | adplĭcātis |
| III plur. | adplĭcant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | adplĭcābam |
| II sing. | adplĭcābas |
| III sing. | adplĭcābat |
| I plur. | adplĭcabāmus |
| II plur. | adplĭcabātis |
| III plur. | adplĭcābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | adplĭcābo |
| II sing. | adplĭcābis |
| III sing. | adplĭcābit |
| I plur. | adplĭcabĭmus |
| II plur. | adplĭcabĭtis |
| III plur. | adplĭcābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | adplicavi o adplicui |
| II sing. | adplicavisti o adplicuisti |
| III sing. | adplicavit o adplicuit |
| I plur. | adplicavĭmus o adplicuĭmus |
| II plur. | adplicavistis o adplicuistis |
| III plur. | adplicavērunt o adplicavērunt, ēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | adplicavĕram o adplicuĕram |
| II sing. | adplicavĕram o adplicuĕram |
| III sing. | adplicavĕrat o adplicuĕrat |
| I plur. | adplicaverāmus o adplicuerāmus |
| II plur. | adplicaverātis o adplicuerātis |
| III plur. | adplicavĕrant o adplicuĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | adplicavĕro o adplicuĕro |
| II sing. | adplicavĕris o adplicuĕris |
| III sing. | adplicavĕrit o adplicuĕrit |
| I plur. | adplicaverĭmus o adplicuerĭmus |
| II plur. | adplicaverĭtis o adplicuerĭtis |
| III plur. | adplicavĕrint o adplicuĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | adplĭcem |
| II sing. | adplĭces |
| III sing. | adplĭcet |
| I plur. | adplĭcēmus |
| II plur. | adplĭcētis |
| III plur. | adplĭcent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | adplĭcārem |
| II sing. | adplĭcāres |
| III sing. | adplĭcāret |
| I plur. | adplĭcarēmus |
| II plur. | adplĭcarētis |
| III plur. | adplĭcārent |
| PARFAIT |
| I sing. | adplicavĕrim o adplicuĕrim |
| II sing. | adplicavĕris o adplicuĕris |
| III sing. | adplicavĕrit o adplicuĕrit |
| I plur. | adplicaverĭmus o adplicuerĭmus |
| II plur. | adplicaverĭtis o adplicuerĭtis |
| III plur. | adplicavĕrint o adplicuĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | adplicavissem o adplicuissem |
| II sing. | adplicavisses o adplicuisses |
| III sing. | adplicavisset o adplicuisset |
| I plur. | adplicavissēmus o adplicuissēmus |
| II plur. | adplicavissētis o adplicuissētis |
| III plur. | adplicavissent o adplicuissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | adplĭca |
| II plur. | adplĭcāte |
| FUTUR |
| II sing. | adplĭcāto |
| III sing. | adplĭcāto |
| II plur. | adplĭcatōte |
| III plur. | adplĭcanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| adplĭcans, antis |
| FUTUR |
| adplicatūrūs o adplicitūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| adplĭcāre |
| PARFAIT |
| adplicavisse o adplicuisse |
| FUTUR |
| Singolare: | adplicatūrūm o adplicitūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | adplicatūros o adplicitūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | adplĭcandi |
| Datif: | adplĭcando |
| Accusatif: | ad adplĭcandum |
| Ablatif: | adplĭcando |
| SUPIN |
| adplicatum o adplicitum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:ADPLICO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|