Déclinaison / Conjugueur latin
adprŏbor - Diathèse passive
(adprŏbo, adprŏbas, adprobavi, adprŏbāre, adprobatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | adprŏbor |
| II sing. | adprŏbāris, adprŏbāre |
| III sing. | adprŏbātur |
| I plur. | adprŏbāmur |
| II plur. | adprŏbamĭni |
| III plur. | adprŏbantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | adprŏbābar |
| II sing. | adprŏbabāris, adprŏbabāre |
| III sing. | adprŏbabātur |
| I plur. | adprŏbabāmur |
| II plur. | adprŏbabamĭni |
| III plur. | adprŏbabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | adprŏbābor |
| II sing. | adprŏbabĕris, adprŏbabĕre |
| III sing. | adprŏbabĭtur |
| I plur. | adprŏbabĭmur |
| II plur. | adprŏbabimĭni |
| III plur. | adprŏbabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | adprobatus, a, um sum |
| II sing. | adprobatus, a, um es |
| III sing. | adprobatus, a, um est |
| I plur. | adprobati, ae, a sumus |
| II plur. | adprobati, ae, a estis |
| III plur. | adprobati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | adprobatus, a, um eram |
| II sing. | adprobatus, a, um eras |
| III sing. | adprobatus, a, um erat |
| I plur. | adprobati, ae, a eramus |
| II plur. | adprobati, ae, a eratis |
| III plur. | adprobati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | adprobatus, a, um ero |
| II sing. | adprobatus, a, um eris |
| III sing. | adprobatus, a, um erit |
| I plur. | adprobati, ae, a erimus |
| II plur. | adprobati, ae, a eritis |
| III plur. | adprobati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | adprŏber |
| II sing. | adprŏbēris, adprŏbēre |
| III sing. | adprŏbētur |
| I plur. | adprŏbēmur |
| II plur. | adprŏbemĭni |
| III plur. | adprŏbentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | adprŏbārer |
| II sing. | adprŏbarēris, adprŏbarēre |
| III sing. | adprŏbarētur |
| I plur. | adprŏbarēmur |
| II plur. | adprŏbaremĭni |
| III plur. | adprŏbarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | adprobatus, a, um sim |
| II sing. | adprobatus, a, um sis |
| III sing. | adprobatus, a, um sit |
| I plur. | adprobati, ae, a simus |
| II plur. | adprobati, ae, a sitis |
| III plur. | adprobati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | adprobatus, a, um essem |
| II sing. | adprobatus, a, um esses |
| III sing. | adprobatus, a, um esset |
| I plur. | adprobati, ae, a essemus |
| II plur. | adprobati, ae, a essetis |
| III plur. | adprobati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | adprŏbāre |
| II plur. | adprŏbamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | adprŏbātor |
| III sing. | adprŏbātor |
| II plur. | |
| III plur. | adprŏbantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| adprobatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| adprŏbāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | adprobatus, a, um esse |
| Plurale: | adprobati, ae, a esse |
| FUTUR |
| adprobatum esse |
| GERUNDIVO |
| adprŏbandus, a, um | |