Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | adprobus |
| Gen. | adprobi |
| Dat. | adprobo |
| Acc. | adprobum |
| Abl. | adprobo |
| Voc. | adprobe |
| PLURIEL |
| Nom. | adprobi |
| Gen. | adprobōrum |
| Dat. | adprobis |
| Acc. | adprobos |
| Abl. | adprobis |
| Voc. | adprobi |
| SINGULIER |
| Nom. | adprobă |
| Gen. | adprobae |
| Dat. | adprobae |
| Acc. | adprobam |
| Abl. | adprobā |
| Voc. | adprobă |
| PLURIEL |
| Nom. | adprobae |
| Gen. | adprobārum |
| Dat. | adprobis |
| Acc. | adprobas |
| Abl. | adprobis |
| Voc. | adprobae |
| SINGULIER |
| Nom. | adprobum |
| Gen. | adprobi |
| Dat. | adprobo |
| Acc. | adprobum |
| Abl. | adprobo |
| Voc. | adprobum |
| PLURIEL |
| Nom. | adproba |
| Gen. | adprobōrum |
| Dat. | adprobis |
| Acc. | adproba |
| Abl. | adprobis | |