Déclinaison / Conjugueur latin
angustĭo - Diathèse active
(angustĭo, angustĭas, angustiavi, angustĭāre, angustiatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | angustĭo |
| II sing. | angustĭas |
| III sing. | angustĭat |
| I plur. | angustĭāmus |
| II plur. | angustĭātis |
| III plur. | angustĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | angustĭābam |
| II sing. | angustĭābas |
| III sing. | angustĭābat |
| I plur. | angustĭabāmus |
| II plur. | angustĭabātis |
| III plur. | angustĭābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | angustĭābo |
| II sing. | angustĭābis |
| III sing. | angustĭābit |
| I plur. | angustĭabĭmus |
| II plur. | angustĭabĭtis |
| III plur. | angustĭābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | angustiavi |
| II sing. | angustiavisti |
| III sing. | angustiavit |
| I plur. | angustiavĭmus |
| II plur. | angustiavistis |
| III plur. | angustiavērunt, angustiavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | angustiavĕram |
| II sing. | angustiavĕras |
| III sing. | angustiavĕrat |
| I plur. | angustiaverāmus |
| II plur. | angustiaverātis |
| III plur. | angustiavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | angustiavĕro |
| II sing. | angustiavĕris |
| III sing. | angustiavĕrit |
| I plur. | angustiaverĭmus |
| II plur. | angustiaverĭtis |
| III plur. | angustiavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | angustĭem |
| II sing. | angustĭes |
| III sing. | angustĭet |
| I plur. | angustĭēmus |
| II plur. | angustĭētis |
| III plur. | angustĭent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | angustĭārem |
| II sing. | angustĭāres |
| III sing. | angustĭāret |
| I plur. | angustĭarēmus |
| II plur. | angustĭarētis |
| III plur. | angustĭārent |
| PARFAIT |
| I sing. | angustiavĕrim |
| II sing. | angustiavĕris |
| III sing. | angustiavĕrit |
| I plur. | angustiaverĭmus |
| II plur. | angustiaverĭtis |
| III plur. | angustiavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | angustiavissem |
| II sing. | angustiavisses |
| III sing. | angustiavisset |
| I plur. | angustiavissēmus |
| II plur. | angustiavissētis |
| III plur. | angustiavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | angustĭa |
| II plur. | angustĭāte |
| FUTUR |
| II sing. | angustĭāto |
| III sing. | angustĭāto |
| II plur. | angustĭatōte |
| III plur. | angustĭanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| angustĭans, antis |
| FUTUR |
| angustiatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| angustĭāre |
| PARFAIT |
| angustiavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | angustiatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | angustiatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | angustĭandi |
| Datif: | angustĭando |
| Accusatif: | ad angustĭandum |
| Ablatif: | angustĭando |
| SUPIN |
| angustiatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:ANGUSTIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|