Déclinaison / Conjugueur latin
annītor - Diathèse active
(annītor, annītĕris, annīti, annisus, annisum)
verbe intransitif déponent III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | annītor |
| II sing. | annītĕris, annītĕre |
| III sing. | annītĭtur |
| I plur. | annītĭmur |
| II plur. | annītimĭni |
| III plur. | annītuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | annītēbar |
| II sing. | annītebāris, annītebāre |
| III sing. | annītebātur |
| I plur. | annītebāmur |
| II plur. | annītebamĭni |
| III plur. | annītebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | annītar |
| II sing. | annītēris, annītēre |
| III sing. | annītētur |
| I plur. | annītēmur |
| II plur. | annītemĭni |
| III plur. | annītentur |
| PARFAIT |
| I sing. | annisus, a, um sum |
| II sing. | annisus, a, um es |
| III sing. | annisus, a, um est |
| I plur. | annisi, ae, a sumus |
| II plur. | annisi, ae, a estis |
| III plur. | annisi, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | annisus, a, um eram |
| II sing. | annisus, a, um eras |
| III sing. | annisus, a, um erat |
| I plur. | annisi, ae, a eramus |
| II plur. | annisi, ae, a eratis |
| III plur. | annisi, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | annisus, a, um ero |
| II sing. | annisus, a, um eris |
| III sing. | annisus, a, um erit |
| I plur. | annisi, ae, a erimus |
| II plur. | annisi, ae, a eritis |
| III plur. | annisi, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | annītar |
| II sing. | annītāris, annītāre |
| III sing. | annītātur |
| I plur. | annītāmur |
| II plur. | annītamĭni |
| III plur. | annītantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | annītĕrer |
| II sing. | annīterēris, annīterēre |
| III sing. | annīterētur |
| I plur. | annīterēmur |
| II plur. | annīteremĭni |
| III plur. | annīterentur |
| PARFAIT |
| I sing. | annisus, a, um sim |
| II sing. | annisus, a, um sis |
| III sing. | annisus, a, um sit |
| I plur. | annisi, ae, a simus |
| II plur. | annisi, ae, a sitis |
| III plur. | annisi, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | annisus, a, um essem |
| II sing. | annisus, a, um esses |
| III sing. | annisus, a, um esset |
| I plur. | annisi, ae, a essemus |
| II plur. | annisi, ae, a essetis |
| III plur. | annisi, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | annītĕre |
| II plur. | annītimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | annītĭtor |
| III sing. | annītĭtor |
| II plur. | |
| III plur. | annītuntor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| annīti |
| PARFAIT |
| Singolare: | annisus, a, um esse |
| Plurale: | annisi, ae, a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | annisūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | annisūros, as, a esse |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| annītens, entis |
| FUTUR |
| annisūrūs, a, ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | annisum |
| Passivo: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | annītendi |
| Datif: | annītendo |
| Accusatif: | annītendum |
| Ablatif: | annītendo |
| |
| GERUNDIVO |
| | |