Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | annōdor |
| II sing. | annōdāris, annōdāre |
| III sing. | annōdātur |
| I plur. | annōdāmur |
| II plur. | annōdamĭni |
| III plur. | annōdantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | annōdābar |
| II sing. | annōdabāris, annōdabāre |
| III sing. | annōdabātur |
| I plur. | annōdabāmur |
| II plur. | annōdabamĭni |
| III plur. | annōdabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | annōdābor |
| II sing. | annōdabĕris, annōdabĕre |
| III sing. | annōdabĭtur |
| I plur. | annōdabĭmur |
| II plur. | annōdabimĭni |
| III plur. | annōdabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | annodatus, –a, –um sum |
| II sing. | annodatus, –a, –um es |
| III sing. | annodatus, –a, –um est |
| I plur. | annodati, –ae, –a sumus |
| II plur. | annodati, –ae, –a estis |
| III plur. | annodati, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | annodatus, –a, –um eram |
| II sing. | annodatus, –a, –um eras |
| III sing. | annodatus, –a, –um erat |
| I plur. | annodati, –ae, –a eramus |
| II plur. | annodati, –ae, –a eratis |
| III plur. | annodati, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | annodatus, –a, –um ero |
| II sing. | annodatus, –a, –um eris |
| III sing. | annodatus, –a, –um erit |
| I plur. | annodati, –ae, –a erimus |
| II plur. | annodati, –ae, –a eritis |
| III plur. | annodati, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | annōder |
| II sing. | annōdēris, annōdēre |
| III sing. | annōdētur |
| I plur. | annōdēmur |
| II plur. | annōdemĭni |
| III plur. | annōdentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | annōdārer |
| II sing. | annōdarēris, annōdarēre |
| III sing. | annōdarētur |
| I plur. | annōdarēmur |
| II plur. | annōdaremĭni |
| III plur. | annōdarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | annodatus, –a, –um sim |
| II sing. | annodatus, –a, –um sis |
| III sing. | annodatus, –a, –um sit |
| I plur. | annodati, –ae, –a simus |
| II plur. | annodati, –ae, –a sitis |
| III plur. | annodati, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | annodatus, –a, –um essem |
| II sing. | annodatus, –a, –um esses |
| III sing. | annodatus, –a, –um esset |
| I plur. | annodati, –ae, –a essemus |
| II plur. | annodati, –ae, –a essetis |
| III plur. | annodati, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | annōdāre |
| II plur. | annōdamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | annōdātor |
| III sing. | annōdātor |
| II plur. | – |
| III plur. | annōdantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| annodatus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| annōdāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | annodatus, –a, –um esse |
| Plurale: | annodati, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| annodatum esse |
| GERUNDIVO |
| annōdandus, –a, –um |
| SUPIN |
| annodatu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:ANNODOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
