Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | annŏtor |
| II sing. | annŏtāris, annŏtāre |
| III sing. | annŏtātur |
| I plur. | annŏtāmur |
| II plur. | annŏtamĭni |
| III plur. | annŏtantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | annŏtābar |
| II sing. | annŏtabāris, annŏtabāre |
| III sing. | annŏtabātur |
| I plur. | annŏtabāmur |
| II plur. | annŏtabamĭni |
| III plur. | annŏtabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | annŏtābor |
| II sing. | annŏtabĕris, annŏtabĕre |
| III sing. | annŏtabĭtur |
| I plur. | annŏtabĭmur |
| II plur. | annŏtabimĭni |
| III plur. | annŏtabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | annotatus, –a, –um sum |
| II sing. | annotatus, –a, –um es |
| III sing. | annotatus, –a, –um est |
| I plur. | annotati, –ae, –a sumus |
| II plur. | annotati, –ae, –a estis |
| III plur. | annotati, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | annotatus, –a, –um eram |
| II sing. | annotatus, –a, –um eras |
| III sing. | annotatus, –a, –um erat |
| I plur. | annotati, –ae, –a eramus |
| II plur. | annotati, –ae, –a eratis |
| III plur. | annotati, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | annotatus, –a, –um ero |
| II sing. | annotatus, –a, –um eris |
| III sing. | annotatus, –a, –um erit |
| I plur. | annotati, –ae, –a erimus |
| II plur. | annotati, –ae, –a eritis |
| III plur. | annotati, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | annŏter |
| II sing. | annŏtēris, annŏtēre |
| III sing. | annŏtētur |
| I plur. | annŏtēmur |
| II plur. | annŏtemĭni |
| III plur. | annŏtentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | annŏtārer |
| II sing. | annŏtarēris, annŏtarēre |
| III sing. | annŏtarētur |
| I plur. | annŏtarēmur |
| II plur. | annŏtaremĭni |
| III plur. | annŏtarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | annotatus, –a, –um sim |
| II sing. | annotatus, –a, –um sis |
| III sing. | annotatus, –a, –um sit |
| I plur. | annotati, –ae, –a simus |
| II plur. | annotati, –ae, –a sitis |
| III plur. | annotati, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | annotatus, –a, –um essem |
| II sing. | annotatus, –a, –um esses |
| III sing. | annotatus, –a, –um esset |
| I plur. | annotati, –ae, –a essemus |
| II plur. | annotati, –ae, –a essetis |
| III plur. | annotati, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | annŏtāre |
| II plur. | annŏtamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | annŏtātor |
| III sing. | annŏtātor |
| II plur. | – |
| III plur. | annŏtantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| annotatus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| annŏtāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | annotatus, –a, –um esse |
| Plurale: | annotati, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| annotatum esse |
| GERUNDIVO |
| annŏtandus, –a, –um |
| SUPIN |
| annotatu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:ANNOTOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
