Déclinaison / Conjugueur latin
apprĕtĭo - Diathèse active
(apprĕtĭo, apprĕtĭas, appretiavi, apprĕtĭāre, appretiatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | apprĕtĭo |
| II sing. | apprĕtĭas |
| III sing. | apprĕtĭat |
| I plur. | apprĕtĭāmus |
| II plur. | apprĕtĭātis |
| III plur. | apprĕtĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | apprĕtĭābam |
| II sing. | apprĕtĭābas |
| III sing. | apprĕtĭābat |
| I plur. | apprĕtĭabāmus |
| II plur. | apprĕtĭabātis |
| III plur. | apprĕtĭābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | apprĕtĭābo |
| II sing. | apprĕtĭābis |
| III sing. | apprĕtĭābit |
| I plur. | apprĕtĭabĭmus |
| II plur. | apprĕtĭabĭtis |
| III plur. | apprĕtĭābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | appretiavi |
| II sing. | appretiavisti |
| III sing. | appretiavit |
| I plur. | appretiavĭmus |
| II plur. | appretiavistis |
| III plur. | appretiavērunt, appretiavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | appretiavĕram |
| II sing. | appretiavĕras |
| III sing. | appretiavĕrat |
| I plur. | appretiaverāmus |
| II plur. | appretiaverātis |
| III plur. | appretiavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | appretiavĕro |
| II sing. | appretiavĕris |
| III sing. | appretiavĕrit |
| I plur. | appretiaverĭmus |
| II plur. | appretiaverĭtis |
| III plur. | appretiavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | apprĕtĭem |
| II sing. | apprĕtĭes |
| III sing. | apprĕtĭet |
| I plur. | apprĕtĭēmus |
| II plur. | apprĕtĭētis |
| III plur. | apprĕtĭent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | apprĕtĭārem |
| II sing. | apprĕtĭāres |
| III sing. | apprĕtĭāret |
| I plur. | apprĕtĭarēmus |
| II plur. | apprĕtĭarētis |
| III plur. | apprĕtĭārent |
| PARFAIT |
| I sing. | appretiavĕrim |
| II sing. | appretiavĕris |
| III sing. | appretiavĕrit |
| I plur. | appretiaverĭmus |
| II plur. | appretiaverĭtis |
| III plur. | appretiavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | appretiavissem |
| II sing. | appretiavisses |
| III sing. | appretiavisset |
| I plur. | appretiavissēmus |
| II plur. | appretiavissētis |
| III plur. | appretiavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | apprĕtĭa |
| II plur. | apprĕtĭāte |
| FUTUR |
| II sing. | apprĕtĭāto |
| III sing. | apprĕtĭāto |
| II plur. | apprĕtĭatōte |
| III plur. | apprĕtĭanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| apprĕtĭans, antis |
| FUTUR |
| appretiatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| apprĕtĭāre |
| PARFAIT |
| appretiavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | appretiatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | appretiatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | apprĕtĭandi |
| Datif: | apprĕtĭando |
| Accusatif: | ad apprĕtĭandum |
| Ablatif: | apprĕtĭando |
| SUPIN |
| appretiatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:APPRETIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|