Déclinaison / Conjugueur latin
apprĕtĭor - Diathèse passive
(apprĕtĭo, apprĕtĭas, appretiavi, apprĕtĭāre, appretiatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | apprĕtĭor |
| II sing. | apprĕtĭāris, apprĕtĭāre |
| III sing. | apprĕtĭātur |
| I plur. | apprĕtĭāmur |
| II plur. | apprĕtĭamĭni |
| III plur. | apprĕtĭantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | apprĕtĭābar |
| II sing. | apprĕtĭabāris, apprĕtĭabāre |
| III sing. | apprĕtĭabātur |
| I plur. | apprĕtĭabāmur |
| II plur. | apprĕtĭabamĭni |
| III plur. | apprĕtĭabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | apprĕtĭābor |
| II sing. | apprĕtĭabĕris, apprĕtĭabĕre |
| III sing. | apprĕtĭabĭtur |
| I plur. | apprĕtĭabĭmur |
| II plur. | apprĕtĭabimĭni |
| III plur. | apprĕtĭabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | appretiatus, a, um sum |
| II sing. | appretiatus, a, um es |
| III sing. | appretiatus, a, um est |
| I plur. | appretiati, ae, a sumus |
| II plur. | appretiati, ae, a estis |
| III plur. | appretiati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | appretiatus, a, um eram |
| II sing. | appretiatus, a, um eras |
| III sing. | appretiatus, a, um erat |
| I plur. | appretiati, ae, a eramus |
| II plur. | appretiati, ae, a eratis |
| III plur. | appretiati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | appretiatus, a, um ero |
| II sing. | appretiatus, a, um eris |
| III sing. | appretiatus, a, um erit |
| I plur. | appretiati, ae, a erimus |
| II plur. | appretiati, ae, a eritis |
| III plur. | appretiati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | apprĕtĭer |
| II sing. | apprĕtĭēris, apprĕtĭēre |
| III sing. | apprĕtĭētur |
| I plur. | apprĕtĭēmur |
| II plur. | apprĕtĭemĭni |
| III plur. | apprĕtĭentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | apprĕtĭārer |
| II sing. | apprĕtĭarēris, apprĕtĭarēre |
| III sing. | apprĕtĭarētur |
| I plur. | apprĕtĭarēmur |
| II plur. | apprĕtĭaremĭni |
| III plur. | apprĕtĭarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | appretiatus, a, um sim |
| II sing. | appretiatus, a, um sis |
| III sing. | appretiatus, a, um sit |
| I plur. | appretiati, ae, a simus |
| II plur. | appretiati, ae, a sitis |
| III plur. | appretiati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | appretiatus, a, um essem |
| II sing. | appretiatus, a, um esses |
| III sing. | appretiatus, a, um esset |
| I plur. | appretiati, ae, a essemus |
| II plur. | appretiati, ae, a essetis |
| III plur. | appretiati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | apprĕtĭāre |
| II plur. | apprĕtĭamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | apprĕtĭātor |
| III sing. | apprĕtĭātor |
| II plur. | |
| III plur. | apprĕtĭantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| appretiatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| apprĕtĭāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | appretiatus, a, um esse |
| Plurale: | appretiati, ae, a esse |
| FUTUR |
| appretiatum esse |
| GERUNDIVO |
| apprĕtĭandus, a, um | |