Déclinaison / Conjugueur latin
apprŏpĭo - Diathèse active
(apprŏpĭo, apprŏpĭas, appropiavi, apprŏpĭāre, appropiatum)
verbe intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | apprŏpĭo |
| II sing. | apprŏpĭas |
| III sing. | apprŏpĭat |
| I plur. | apprŏpĭāmus |
| II plur. | apprŏpĭātis |
| III plur. | apprŏpĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | apprŏpĭābam |
| II sing. | apprŏpĭābas |
| III sing. | apprŏpĭābat |
| I plur. | apprŏpĭabāmus |
| II plur. | apprŏpĭabātis |
| III plur. | apprŏpĭābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | apprŏpĭābo |
| II sing. | apprŏpĭābis |
| III sing. | apprŏpĭābit |
| I plur. | apprŏpĭabĭmus |
| II plur. | apprŏpĭabĭtis |
| III plur. | apprŏpĭābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | appropiavi |
| II sing. | appropiavisti |
| III sing. | appropiavit |
| I plur. | appropiavĭmus |
| II plur. | appropiavistis |
| III plur. | appropiavērunt, appropiavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | appropiavĕram |
| II sing. | appropiavĕras |
| III sing. | appropiavĕrat |
| I plur. | appropiaverāmus |
| II plur. | appropiaverātis |
| III plur. | appropiavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | appropiavĕro |
| II sing. | appropiavĕris |
| III sing. | appropiavĕrit |
| I plur. | appropiaverĭmus |
| II plur. | appropiaverĭtis |
| III plur. | appropiavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | apprŏpĭem |
| II sing. | apprŏpĭes |
| III sing. | apprŏpĭet |
| I plur. | apprŏpĭēmus |
| II plur. | apprŏpĭētis |
| III plur. | apprŏpĭent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | apprŏpĭārem |
| II sing. | apprŏpĭāres |
| III sing. | apprŏpĭāret |
| I plur. | apprŏpĭarēmus |
| II plur. | apprŏpĭarētis |
| III plur. | apprŏpĭārent |
| PARFAIT |
| I sing. | appropiavĕrim |
| II sing. | appropiavĕris |
| III sing. | appropiavĕrit |
| I plur. | appropiaverĭmus |
| II plur. | appropiaverĭtis |
| III plur. | appropiavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | appropiavissem |
| II sing. | appropiavisses |
| III sing. | appropiavisset |
| I plur. | appropiavissēmus |
| II plur. | appropiavissētis |
| III plur. | appropiavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | apprŏpĭa |
| II plur. | apprŏpĭāte |
| FUTUR |
| II sing. | apprŏpĭāto |
| III sing. | apprŏpĭāto |
| II plur. | apprŏpĭatōte |
| III plur. | apprŏpĭanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| apprŏpĭans, antis |
| FUTUR |
| appropiatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| apprŏpĭāre |
| PARFAIT |
| appropiavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | appropiatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | appropiatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | apprŏpĭandi |
| Datif: | apprŏpĭando |
| Accusatif: | ad apprŏpĭandum |
| Ablatif: | apprŏpĭando |
| SUPIN |
| appropiatum |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:APPROPIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|