Déclinaison / Conjugueur latin
ărĭĕto - Diathèse active
(ărĭĕto, ărĭĕtas, arietavi, ărĭĕtāre, arietatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | ărĭĕto |
| II sing. | ărĭĕtas |
| III sing. | ărĭĕtat |
| I plur. | ărĭĕtāmus |
| II plur. | ărĭĕtātis |
| III plur. | ărĭĕtant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ărĭĕtābam |
| II sing. | ărĭĕtābas |
| III sing. | ărĭĕtābat |
| I plur. | ărĭĕtabāmus |
| II plur. | ărĭĕtabātis |
| III plur. | ărĭĕtābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | ărĭĕtābo |
| II sing. | ărĭĕtābis |
| III sing. | ărĭĕtābit |
| I plur. | ărĭĕtabĭmus |
| II plur. | ărĭĕtabĭtis |
| III plur. | ărĭĕtābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | arietavi |
| II sing. | arietavisti |
| III sing. | arietavit |
| I plur. | arietavĭmus |
| II plur. | arietavistis |
| III plur. | arietavēreunt, arietavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | arietavĕram |
| II sing. | arietavĕras |
| III sing. | arietavĕrat |
| I plur. | arietaverāmus |
| II plur. | arietaverātis |
| III plur. | arietavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | arietavĕro |
| II sing. | arietavĕris |
| III sing. | arietavĕrit |
| I plur. | arietaverĭmus |
| II plur. | arietaverĭtis |
| III plur. | arietavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | ărĭĕtem |
| II sing. | ărĭĕtes |
| III sing. | ărĭĕtet |
| I plur. | ărĭĕtēmus |
| II plur. | ărĭĕtētis |
| III plur. | ărĭĕtent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ărĭĕtārem |
| II sing. | ărĭĕtāres |
| III sing. | ărĭĕtāret |
| I plur. | ărĭĕtarēmus |
| II plur. | ărĭĕtarētis |
| III plur. | ărĭĕtārent |
| PARFAIT |
| I sing. | arietavĕrim |
| II sing. | arietavĕris |
| III sing. | arietavĕrit |
| I plur. | arietaverĭmus |
| II plur. | arietaverĭtis |
| III plur. | arietavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | arietavissem |
| II sing. | arietavisses |
| III sing. | arietavisset |
| I plur. | arietavissēmus |
| II plur. | arietavissētis |
| III plur. | arietavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | ărĭĕta |
| II plur. | ărĭĕtāte |
| FUTUR |
| II sing. | ărĭĕtāto |
| III sing. | ărĭĕtāto |
| II plur. | ărĭĕtatōte |
| III plur. | ărĭĕtanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| ărĭĕtans, antis |
| FUTUR |
| arietatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| ărĭĕtāre |
| PARFAIT |
| arietavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | arietatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | arietatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | ărĭĕtandi |
| Datif: | ărĭĕtando |
| Accusatif: | ad ărĭĕtandum |
| Ablatif: | ărĭĕtando |
| SUPIN |
| arietatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:ARIETO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|