Déclinaison / Conjugueur latin
assentor - Diathèse active
(assentor, assentāris, assentāri, assentatus, assentatum)
verbe intransitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | assentor |
| II sing. | assentāris, assentāre |
| III sing. | assentātur |
| I plur. | assentāmur |
| II plur. | assentamĭni |
| III plur. | assentantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | assentābar |
| II sing. | assentabāris, assentabāre |
| III sing. | assentabātur |
| I plur. | assentabāmus |
| II plur. | assentabamĭni |
| III plur. | assentantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | assentābor |
| II sing. | assentabĕris, assentabĕre |
| III sing. | assentabĭtur |
| I plur. | assentabĭmur |
| II plur. | assentabimĭni |
| III plur. | assentabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | assentatus, a, um sum |
| II sing. | assentatus, a, um es |
| III sing. | assentatus, a, um est |
| I plur. | assentati, ae, a sumus |
| II plur. | assentati, ae, a estis |
| III plur. | assentati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | assentatus, a, um eram |
| II sing. | assentatus, a, um eras |
| III sing. | assentatus, a, um erat |
| I plur. | assentati, ae, a eramus |
| II plur. | assentati, ae, a eratis |
| III plur. | assentati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | assentatus, a, um ero |
| II sing. | assentatus, a, um eris |
| III sing. | assentatus, a, um erit |
| I plur. | assentati, ae, a erimus |
| II plur. | assentati, ae, a eritis |
| III plur. | assentati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | assenter |
| II sing. | assentēris, assentēre |
| III sing. | assentētur |
| I plur. | assentēmur |
| II plur. | assentemĭni |
| III plur. | assententur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | assentārer |
| II sing. | assentarēris, assentarēre |
| III sing. | assentarētur |
| I plur. | assentāremur |
| II plur. | assentaremĭni |
| III plur. | assentarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | assentatus, a, um sim |
| II sing. | assentatus, a, um sis |
| III sing. | assentatus, a, um sit |
| I plur. | assentati, ae, a simus |
| II plur. | assentati, ae, a sitis |
| III plur. | assentati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | assentatus, a, um essem |
| II sing. | assentatus, a, um esses |
| III sing. | assentatus, a, um esset |
| I plur. | assentati, ae, a essemus |
| II plur. | assentati, ae, a essetis |
| III plur. | assentati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | assentāre |
| II plur. | assentamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | assentātor |
| III sing. | assentātor |
| II plur. | |
| III plur. | assentantor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| assentāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | assentatus, a, um esse |
| Plurale: | assentati, ae, a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | assentatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | assentatūros, as, a esse |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| assentans, antis |
| FUTUR |
| assentatūrūs, a, ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | assentatum |
| Passivo: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | assentandi |
| Datif: | assentando |
| Accusatif: | assentandum |
| Ablatif: | assentando |
| |
| GERUNDIVO |
| | |