Déclinaison / Conjugueur latin
attāmĭno - Diathèse active
(attāmĭno, attāmĭnas, attaminavi, attāmĭnāre, attaminatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | attāmĭno |
| II sing. | attāmĭnas |
| III sing. | attāmĭnat |
| I plur. | attāmĭnāmus |
| II plur. | attāmĭnātis |
| III plur. | attāmĭnant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | attāmĭnābam |
| II sing. | attāmĭnābas |
| III sing. | attāmĭnābat |
| I plur. | attāmĭnabāmus |
| II plur. | attāmĭnabātis |
| III plur. | attāmĭnābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | attāmĭnābo |
| II sing. | attāmĭnābis |
| III sing. | attāmĭnābit |
| I plur. | attāmĭnabĭmus |
| II plur. | attāmĭnabĭtis |
| III plur. | attāmĭnābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | attaminavi |
| II sing. | attaminavisti |
| III sing. | attaminavit |
| I plur. | attaminavĭmus |
| II plur. | attaminavistis |
| III plur. | attaminavērunt, attaminavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | attaminavĕram |
| II sing. | attaminavĕras |
| III sing. | attaminavĕrat |
| I plur. | attaminaverāmus |
| II plur. | attaminaverātis |
| III plur. | attaminavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | attaminavĕro |
| II sing. | attaminavĕris |
| III sing. | attaminavĕrit |
| I plur. | attaminaverĭmus |
| II plur. | attaminaverĭtis |
| III plur. | attaminavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | attāmĭnem |
| II sing. | attāmĭnes |
| III sing. | attāmĭnet |
| I plur. | attāmĭnēmus |
| II plur. | attāmĭnētis |
| III plur. | attāmĭnent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | attāmĭnārem |
| II sing. | attāmĭnāres |
| III sing. | attāmĭnāret |
| I plur. | attāmĭnarēmus |
| II plur. | attāmĭnarētis |
| III plur. | attāmĭnārent |
| PARFAIT |
| I sing. | attaminavĕrim |
| II sing. | attaminavĕris |
| III sing. | attaminavĕrit |
| I plur. | attaminaverĭmus |
| II plur. | attaminaverĭtis |
| III plur. | attaminavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | attaminavissem |
| II sing. | attaminavisses |
| III sing. | attaminavisset |
| I plur. | attaminavissēmus |
| II plur. | attaminavissētis |
| III plur. | attaminavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | attāmĭna |
| II plur. | attāmĭnāte |
| FUTUR |
| II sing. | attāmĭnāto |
| III sing. | attāmĭnāto |
| II plur. | attāmĭnatōte |
| III plur. | attāmĭnanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| attāmĭnans, antis |
| FUTUR |
| attaminatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| attāmĭnāre |
| PARFAIT |
| attaminavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | attaminatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | attaminatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | attāmĭnandi |
| Datif: | attāmĭnando |
| Accusatif: | ad attāmĭnandum |
| Ablatif: | attāmĭnando |
| SUPIN |
| attaminatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:ATTAMINO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|