Déclinaison / Conjugueur latin
āverrunco - Diathèse active
(āverrunco, āverruncas, averruncavi, āverruncāre, averruncatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | āverrunco |
| II sing. | āverruncas |
| III sing. | āverruncat |
| I plur. | āverruncāmus |
| II plur. | āverruncātis |
| III plur. | āverruncant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | āverruncābam |
| II sing. | āverruncābas |
| III sing. | āverruncābat |
| I plur. | āverruncabāmus |
| II plur. | āverruncabātis |
| III plur. | āverruncābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | āverruncābo |
| II sing. | āverruncābis |
| III sing. | āverruncābit |
| I plur. | āverruncabĭmus |
| II plur. | āverruncabĭtis |
| III plur. | āverruncābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | averruncavi |
| II sing. | averruncavisti |
| III sing. | averruncavit |
| I plur. | averruncavĭmus |
| II plur. | averruncavistis |
| III plur. | averruncavērunt, averruncavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | averruncavĕram |
| II sing. | averruncavĕras |
| III sing. | averruncavĕrat |
| I plur. | averruncaverāmus |
| II plur. | averruncaverātis |
| III plur. | averruncavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | averruncavĕro |
| II sing. | averruncavĕris |
| III sing. | averruncavĕrit |
| I plur. | averruncaverĭmus |
| II plur. | averruncaverĭtis |
| III plur. | averruncavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | āverruncem |
| II sing. | āverrunces |
| III sing. | āverruncet |
| I plur. | āverruncēmus |
| II plur. | āverruncētis |
| III plur. | āverruncent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | āverruncārem |
| II sing. | āverruncāres |
| III sing. | āverruncāret |
| I plur. | āverruncarēmus |
| II plur. | āverruncarētis |
| III plur. | āverruncārent |
| PARFAIT |
| I sing. | averruncavĕrim |
| II sing. | averruncavĕris |
| III sing. | averruncavĕrit |
| I plur. | averruncaverĭmus |
| II plur. | averruncaverĭtis |
| III plur. | averruncavĕrint, averruncassint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | averruncavissem |
| II sing. | averruncavisses |
| III sing. | averruncavisset |
| I plur. | averruncavissēmus |
| II plur. | averruncavissētis |
| III plur. | averruncavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | āverrunca |
| II plur. | āverruncāte |
| FUTUR |
| II sing. | āverruncāto |
| III sing. | āverruncāto |
| II plur. | āverruncatōte |
| III plur. | āverruncanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| āverruncans, antis |
| FUTUR |
| averruncatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| āverruncāre |
| PARFAIT |
| averruncavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | averruncatūrūm, am, ūm esse, averrūncassere |
| Plurale: | averruncatūros, as, a esse, averrūncassere |
| GERUNDIF |
| Génitif: | āverruncandi |
| Datif: | āverruncando |
| Accusatif: | ad āverruncandum |
| Ablatif: | āverruncando |
| SUPIN |
| averruncatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:AVERRUNCO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|