Déclinaison / Conjugueur latin
 
 
 āverruncor - Diathèse passive
(āverrunco, āverruncas, averruncavi, āverruncāre, averruncatum)
verbe transitif  I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
 
 
| PRÉSENT |  
|  I sing. |  āverruncor |  
|  II sing. |  āverruncāris, āverruncāre |  
|  III sing. |  āverruncātur |  
|  I plur. |  āverruncāmur |  
|  II plur. |  āverruncamĭni |  
|  III plur. |  āverruncantur |  
| IMPARFAIT |  
|  I sing. |  āverruncābar |  
|  II sing. |  āverruncabāris, āverruncabāre |  
|  III sing. |  āverruncabātur |  
|  I plur. |  āverruncabāmur |  
|  II plur. |  āverruncabamĭni |  
|  III plur. |  āverruncabantur |  
| FUTUR SIMPLE |  
|  I sing. |  āverruncābor |  
|  II sing. |  āverruncabĕris, āverruncabĕre |  
|  III sing. |  āverruncabĭtur |  
|  I plur. |  āverruncabĭmur |  
|  II plur. |  āverruncabimĭni |  
|  III plur. |  āverruncabuntur |  
 
 
| PARFAIT |  
|  I sing. |  averruncatus, a, um  sum |  
|  II sing. |  averruncatus, a, um  es |  
|  III sing. |  averruncatus, a, um  est |  
|  I plur. |  averruncati, ae, a  sumus |  
|  II plur. |  averruncati, ae, a  estis |  
|  III plur. |  averruncati, ae, a  sunt |  
| PLUS-QUE-PARFAIT |  
|  I sing. |  averruncatus, a, um  eram |  
|  II sing. |  averruncatus, a, um  eras |  
|  III sing. |  averruncatus, a, um  erat |  
|  I plur. |  averruncati, ae, a  eramus |  
|  II plur. |  averruncati, ae, a  eratis |  
|  III plur. |  averruncati, ae, a  erant |  
| FUTUR ANTÉRIEUR |  
|  I sing. |  averruncatus, a, um  ero |  
|  II sing. |  averruncatus, a, um  eris |  
|  III sing. |  averruncatus, a, um  erit |  
|  I plur. |  averruncati, ae, a  erimus |  
|  II plur. |  averruncati, ae, a  eritis |  
|  III plur. |  averruncati, ae, a  erunt |  
 
 
 
| PRÉSENT |  
|  I sing. |  āverruncer |  
|  II sing. |  āverruncēris, āverruncēre |  
|  III sing. |  āverruncētur |  
|  I plur. |  āverruncēmur |  
|  II plur. |  āverruncemĭni |  
|  III plur. |  āverruncentur |  
| IMPARFAIT |  
|  I sing. |  āverruncārer |  
|  II sing. |  āverruncarēris, āverruncarēre |  
|  III sing. |  āverruncarētur |  
|  I plur. |  āverruncarēmur |  
|  II plur. |  āverruncaremĭni |  
|  III plur. |  āverruncarentur |  
 
 
| PARFAIT |  
|  I sing. |  averruncatus, a, um  sim |  
|  II sing. |  averruncatus, a, um  sis |  
|  III sing. |  averruncatus, a, um  sit |  
|  I plur. |  averruncati, ae, a  simus |  
|  II plur. |  averruncati, ae, a  sitis |  
|  III plur. |  averruncati, ae, a  sint |  
| PLUS-QUE-PARFAIT |  
|  I sing. |  averruncatus, a, um  essem |  
|  II sing. |  averruncatus, a, um  esses |  
|  III sing. |  averruncatus, a, um  esset |  
|  I plur. |  averruncati, ae, a  essemus |  
|  II plur. |  averruncati, ae, a  essetis |  
|  III plur. |  averruncati, ae, a  essent |  
 
 
 
| IMPÉRATIF |  
| PRÉSENT |  
|  II sing. |  āverruncāre |  
|  II plur. |  āverruncamĭni |  
| FUTUR |  
|  II sing. |  āverruncātor |  
|  III sing. |  āverruncātor |  
|  II plur. |   |  
|  III plur. |  āverruncantor |  
| PARTICIPE |  
| PARFAIT |  
|  averruncatus, a, um |  
  
| INFINITO |  
| PRÉSENT |  
|  āverruncāri |  
| PARFAIT |  
|  Singolare: |  averruncatus, a, um esse |  
|  Plurale: |  averruncati, ae, a esse |  
| FUTUR |  
|  averruncatum esse |  
| GERUNDIVO |  
|  āverruncandus, a, um |      |