Déclinaison / Conjugueur latin
bĕnĕdīco - Diathèse active
(benedico, benedicis, benedixi, benedicĕre, benedictum)
verbe transitif e intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | benedico |
| II sing. | benedicis |
| III sing. | benedicit |
| I plur. | benedicĭmus |
| II plur. | benedicĭtis |
| III plur. | benedicunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | benedicēbam |
| II sing. | benedicēbas |
| III sing. | benedicēbat |
| I plur. | benedicebāmus |
| II plur. | benedicebātis |
| III plur. | benedicēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | benedicam |
| II sing. | benedices |
| III sing. | benedicet |
| I plur. | benedicēmus |
| II plur. | benedicētis |
| III plur. | benedicent |
| PARFAIT |
| I sing. | benedixi |
| II sing. | benedixisti |
| III sing. | benedixit |
| I plur. | benedixĭmus |
| II plur. | benedixistis |
| III plur. | benedixērunt, benedixēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | benedixĕram |
| II sing. | benedixĕras |
| III sing. | benedixĕrat |
| I plur. | benedixerāmus |
| II plur. | benedixerātis |
| III plur. | benedixĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | benedixĕro |
| II sing. | benedixĕris |
| III sing. | benedixĕrit |
| I plur. | benedixerĭmus |
| II plur. | benedixerĭtis |
| III plur. | benedixĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | benedicam |
| II sing. | benedicas |
| III sing. | benedicat |
| I plur. | benedicāmus |
| II plur. | benedicātis |
| III plur. | benedicant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | benedicĕrem |
| II sing. | benedicĕres |
| III sing. | benedicĕret |
| I plur. | benedicerēmus |
| II plur. | benedicerētis |
| III plur. | benedicĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | benedixĕrim |
| II sing. | benedixĕris |
| III sing. | benedixĕrit |
| I plur. | benedixerĭmus |
| II plur. | benedixerĭtis |
| III plur. | benedixĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | benedixissem |
| II sing. | benedixisses |
| III sing. | benedixisset |
| I plur. | benedixissēmus |
| II plur. | benedixissētis |
| III plur. | benedixissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | benedicĕ, benedic |
| II plur. | benedicĭte |
| FUTUR |
| II sing. | benedicĭto |
| III sing. | benedicĭto |
| II plur. | benedicitōte |
| III plur. | benedicunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| benedicens, entis |
| FUTUR |
| benedictūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| benedicĕre |
| PARFAIT |
| benedixisse |
| FUTUR |
| Singolare: | benedictūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | benedictūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | benedicendi |
| Datif: | benedicendo |
| Accusatif: | ad benedicendum |
| Ablatif: | benedicendo |
| SUPIN |
| benedictum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:BENEDICO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|