Déclinaison / Conjugueur latin
bĕnĕplăcĕo - Diathèse active
(bĕnĕplăcĕo, bĕnĕplăces, beneplacui, bĕnĕplăcēre, beneplacitum)
verbe intransitif II conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | bĕnĕplăcĕo |
| II sing. | bĕnĕplăces |
| III sing. | bĕnĕplăcet |
| I plur. | bĕnĕplăcēmus |
| II plur. | bĕnĕplăcētis |
| III plur. | bĕnĕplăcent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | bĕnĕplăcēbam |
| II sing. | bĕnĕplăcēbas |
| III sing. | bĕnĕplăcēbat |
| I plur. | bĕnĕplăcebāmus |
| II plur. | bĕnĕplăcebātis |
| III plur. | bĕnĕplăcēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | bĕnĕplăcēbo |
| II sing. | bĕnĕplăcēbis |
| III sing. | bĕnĕplăcēbit |
| I plur. | bĕnĕplăcebĭmus |
| II plur. | bĕnĕplăcebĭtis |
| III plur. | bĕnĕplăcēbunt |
| PARFAIT |
| I sing. | beneplacui |
| II sing. | beneplacuisti |
| III sing. | beneplacuit |
| I plur. | beneplacuĭmus |
| II plur. | beneplacuistis |
| III plur. | beneplacuēreunt, beneplacuēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | beneplacuĕram |
| II sing. | beneplacuĕras |
| III sing. | beneplacuĕrat |
| I plur. | beneplacuerāmus |
| II plur. | beneplacuerātis |
| III plur. | beneplacuĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | beneplacuĕro |
| II sing. | beneplacuĕris |
| III sing. | beneplacuĕrit |
| I plur. | beneplacuerĭmus |
| II plur. | beneplacuerĭtis |
| III plur. | beneplacuĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | bĕnĕplăcĕam |
| II sing. | bĕnĕplăcĕas |
| III sing. | bĕnĕplăcĕat |
| I plur. | bĕnĕplăceāmus |
| II plur. | bĕnĕplăceātis |
| III plur. | bĕnĕplăcĕant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | bĕnĕplăcērem |
| II sing. | bĕnĕplăcēres |
| III sing. | bĕnĕplăcēret |
| I plur. | bĕnĕplăcerēmus |
| II plur. | bĕnĕplăcerētis |
| III plur. | bĕnĕplăcērent |
| PARFAIT |
| I sing. | beneplacuĕrim |
| II sing. | beneplacuĕris |
| III sing. | beneplacuĕrit |
| I plur. | beneplacuerĭmus |
| II plur. | beneplacuerĭtis |
| III plur. | beneplacuĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | beneplacuissem |
| II sing. | beneplacuisses |
| III sing. | beneplacuisset |
| I plur. | beneplacuissēmus |
| II plur. | beneplacuissētis |
| III plur. | beneplacuissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | bĕnĕplăce |
| II plur. | bĕnĕplăcēte |
| FUTUR |
| II sing. | bĕnĕplăcēto |
| III sing. | bĕnĕplăcēto |
| II plur. | bĕnĕplăcetōte |
| III plur. | bĕnĕplăcento |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| bĕnĕplăcens, entis |
| FUTUR |
| beneplacitūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| bĕnĕplăcēre |
| PARFAIT |
| beneplacuisse |
| FUTUR |
| Singolare: | beneplacitūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | beneplacitūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | bĕnĕplăcendi |
| Datif: | bĕnĕplăcendo |
| Accusatif: | ad bĕnĕplăcendum |
| Ablatif: | bĕnĕplăcendo |
| SUPIN |
| beneplacitum |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:BENEPLACEO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|