Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | bĕnĕvŏlens |
| Gen. | benevolentis |
| Dat. | benevolenti |
| Acc. | benevolentem |
| Abl. | benevolenti |
| Voc. | bĕnĕvŏlens |
| PLURIEL |
| Nom. | benevolentes |
| Gen. | benevolentĭum |
| Dat. | benevolentĭbus |
| Acc. | benevolentes |
| Abl. | benevolentĭbus |
| Voc. | benevolentes |
| SINGULIER |
| Nom. | bĕnĕvŏlens |
| Gen. | benevolentis |
| Dat. | benevolenti |
| Acc. | benevolentem |
| Abl. | benevolenti |
| Voc. | bĕnĕvŏlens |
| PLURIEL |
| Nom. | benevolentes |
| Gen. | benevolentĭum |
| Dat. | benevolentĭbus |
| Acc. | benevolentes |
| Abl. | benevolentĭbus |
| Voc. | benevolentes |
| SINGULIER |
| Nom. | bĕnĕvŏlens |
| Gen. | benevolentis |
| Dat. | benevolenti |
| Acc. | bĕnĕvŏlens |
| Abl. | benevolenti |
| Voc. | bĕnĕvŏlens |
| PLURIEL |
| Nom. | benevolentĭa |
| Gen. | benevolentĭum |
| Dat. | benevolentĭbus |
| Acc. | benevolentĭa |
| Abl. | benevolentĭbus | |