Déclinaison / Conjugueur latin
circĭnor - Diathèse passive
(circĭno, circĭnas, circinavi, circĭnāre, circinatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | circĭnor |
| II sing. | circĭnāris, circĭnāre |
| III sing. | circĭnātur |
| I plur. | circĭnāmur |
| II plur. | circĭnamĭni |
| III plur. | circĭnantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | circĭnābar |
| II sing. | circĭnabāris, circĭnabāre |
| III sing. | circĭnabātur |
| I plur. | circĭnabāmur |
| II plur. | circĭnabamĭni |
| III plur. | circĭnabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | circĭnābor |
| II sing. | circĭnabĕris, circĭnabĕre |
| III sing. | circĭnabĭtur |
| I plur. | circĭnabĭmur |
| II plur. | circĭnabimĭni |
| III plur. | circĭnabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | circinatus, a, um sum |
| II sing. | circinatus, a, um es |
| III sing. | circinatus, a, um est |
| I plur. | circinati, ae, a sumus |
| II plur. | circinati, ae, a estis |
| III plur. | circinati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | circinatus, a, um eram |
| II sing. | circinatus, a, um eras |
| III sing. | circinatus, a, um erat |
| I plur. | circinati, ae, a eramus |
| II plur. | circinati, ae, a eratis |
| III plur. | circinati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | circinatus, a, um ero |
| II sing. | circinatus, a, um eris |
| III sing. | circinatus, a, um erit |
| I plur. | circinati, ae, a erimus |
| II plur. | circinati, ae, a eritis |
| III plur. | circinati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | circĭner |
| II sing. | circĭnēris, circĭnēre |
| III sing. | circĭnētur |
| I plur. | circĭnēmur |
| II plur. | circĭnemĭni |
| III plur. | circĭnentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | circĭnārer |
| II sing. | circĭnarēris, circĭnarēre |
| III sing. | circĭnarētur |
| I plur. | circĭnarēmur |
| II plur. | circĭnaremĭni |
| III plur. | circĭnarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | circinatus, a, um sim |
| II sing. | circinatus, a, um sis |
| III sing. | circinatus, a, um sit |
| I plur. | circinati, ae, a simus |
| II plur. | circinati, ae, a sitis |
| III plur. | circinati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | circinatus, a, um essem |
| II sing. | circinatus, a, um esses |
| III sing. | circinatus, a, um esset |
| I plur. | circinati, ae, a essemus |
| II plur. | circinati, ae, a essetis |
| III plur. | circinati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | circĭnāre |
| II plur. | circĭnamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | circĭnātor |
| III sing. | circĭnātor |
| II plur. | |
| III plur. | circĭnantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| circinatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| circĭnāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | circinatus, a, um esse |
| Plurale: | circinati, ae, a esse |
| FUTUR |
| circinatum esse |
| GERUNDIVO |
| circĭnandus, a, um | |