Déclinaison / Conjugueur latin
circumlŏquor - Diathèse active
(circumlŏquor, circumlŏquĕris, circumlŏqui, circumlocutus, circumlocutum)
verbe intransitif déponent III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | circumlŏquor |
| II sing. | circumlŏquĕris, circumlŏquĕre |
| III sing. | circumlŏquĭtur |
| I plur. | circumlŏquĭmur |
| II plur. | circumlŏquimĭni |
| III plur. | circumlŏquuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | circumlŏquēbar |
| II sing. | circumlŏquebāris, circumlŏquebāre |
| III sing. | circumlŏquebātur |
| I plur. | circumlŏquebāmur |
| II plur. | circumlŏquebamĭni |
| III plur. | circumlŏquebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | circumlŏquar |
| II sing. | circumlŏquēris, circumlŏquēre |
| III sing. | circumlŏquētur |
| I plur. | circumlŏquēmur |
| II plur. | circumlŏquemĭni |
| III plur. | circumlŏquentur |
| PARFAIT |
| I sing. | circumlocutus, a, um sum |
| II sing. | circumlocutus, a, um es |
| III sing. | circumlocutus, a, um est |
| I plur. | circumlocuti, ae, a sumus |
| II plur. | circumlocuti, ae, a estis |
| III plur. | circumlocuti, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | circumlocutus, a, um eram |
| II sing. | circumlocutus, a, um eras |
| III sing. | circumlocutus, a, um erat |
| I plur. | circumlocuti, ae, a eramus |
| II plur. | circumlocuti, ae, a eratis |
| III plur. | circumlocuti, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | circumlocutus, a, um ero |
| II sing. | circumlocutus, a, um eris |
| III sing. | circumlocutus, a, um erit |
| I plur. | circumlocuti, ae, a erimus |
| II plur. | circumlocuti, ae, a eritis |
| III plur. | circumlocuti, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | circumlŏquar |
| II sing. | circumlŏquāris, circumlŏquāre |
| III sing. | circumlŏquātur |
| I plur. | circumlŏquāmur |
| II plur. | circumlŏquamĭni |
| III plur. | circumlŏquantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | circumlŏquĕrer |
| II sing. | circumlŏquerēris, circumlŏquerēre |
| III sing. | circumlŏquerētur |
| I plur. | circumlŏquerēmur |
| II plur. | circumlŏqueremĭni |
| III plur. | circumlŏquerentur |
| PARFAIT |
| I sing. | circumlocutus, a, um sim |
| II sing. | circumlocutus, a, um sis |
| III sing. | circumlocutus, a, um sit |
| I plur. | circumlocuti, ae, a simus |
| II plur. | circumlocuti, ae, a sitis |
| III plur. | circumlocuti, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | circumlocutus, a, um essem |
| II sing. | circumlocutus, a, um esses |
| III sing. | circumlocutus, a, um esset |
| I plur. | circumlocuti, ae, a essemus |
| II plur. | circumlocuti, ae, a essetis |
| III plur. | circumlocuti, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | circumlŏquĕre |
| II plur. | circumlŏquimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | circumlŏquĭtor |
| III sing. | circumlŏquĭtor |
| II plur. | |
| III plur. | circumlŏquuntor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| circumlŏqui |
| PARFAIT |
| Singolare: | circumlocutus, a, um esse |
| Plurale: | circumlocuti, ae, a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | circumlocutūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | circumlocutūros, as, a esse |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| circumlŏquens, entis |
| FUTUR |
| circumlocutūrūs, a, ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | circumlocutum |
| Passivo: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | circumlŏquendi |
| Datif: | circumlŏquendo |
| Accusatif: | circumlŏquendum |
| Ablatif: | circumlŏquendo |
| |
| GERUNDIVO |
| | |