Déclinaison / Conjugueur latin
commăcŭlo - Diathèse active
(commăcŭlo, commăcŭlas, commaculavi, commăcŭlāre, commaculatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | commăcŭlo |
| II sing. | commăcŭlas |
| III sing. | commăcŭlat |
| I plur. | commăcŭlāmus |
| II plur. | commăcŭlātis |
| III plur. | commăcŭlant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | commăcŭlābam |
| II sing. | commăcŭlābas |
| III sing. | commăcŭlābat |
| I plur. | commăcŭlabāmus |
| II plur. | commăcŭlabātis |
| III plur. | commăcŭlābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | commăcŭlābo |
| II sing. | commăcŭlābis |
| III sing. | commăcŭlābit |
| I plur. | commăcŭlabĭmus |
| II plur. | commăcŭlabĭtis |
| III plur. | commăcŭlābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | commaculavi |
| II sing. | commaculavisti |
| III sing. | commaculavit |
| I plur. | commaculavĭmus |
| II plur. | commaculavistis |
| III plur. | commaculavērunt, commaculavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | commaculavĕram |
| II sing. | commaculavĕras |
| III sing. | commaculavĕrat |
| I plur. | commaculaverāmus |
| II plur. | commaculaverātis |
| III plur. | commaculavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | commaculavĕro |
| II sing. | commaculavĕris |
| III sing. | commaculavĕrit |
| I plur. | commaculaverĭmus |
| II plur. | commaculaverĭtis |
| III plur. | commaculavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | commăcŭlem |
| II sing. | commăcŭles |
| III sing. | commăcŭlet |
| I plur. | commăcŭlēmus |
| II plur. | commăcŭlētis |
| III plur. | commăcŭlent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | commăcŭlārem |
| II sing. | commăcŭlāres |
| III sing. | commăcŭlāret |
| I plur. | commăcŭlarēmus |
| II plur. | commăcŭlarētis |
| III plur. | commăcŭlārent |
| PARFAIT |
| I sing. | commaculavĕrim |
| II sing. | commaculavĕris |
| III sing. | commaculavĕrit |
| I plur. | commaculaverĭmus |
| II plur. | commaculaverĭtis |
| III plur. | commaculavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | commaculavissem |
| II sing. | commaculavisses |
| III sing. | commaculavisset |
| I plur. | commaculavissēmus |
| II plur. | commaculavissētis |
| III plur. | commaculavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | commăcŭla |
| II plur. | commăcŭlāte |
| FUTUR |
| II sing. | commăcŭlāto |
| III sing. | commăcŭlāto |
| II plur. | commăcŭlatōte |
| III plur. | commăcŭlanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| commăcŭlans, antis |
| FUTUR |
| commaculatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| commăcŭlāre |
| PARFAIT |
| commaculavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | commaculatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | commaculatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | commăcŭlandi |
| Datif: | commăcŭlando |
| Accusatif: | ad commăcŭlandum |
| Ablatif: | commăcŭlando |
| SUPIN |
| commaculatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:COMMACULO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|