Déclinaison / Conjugueur latin
commūnĭo - Diathèse active
(commūnĭo, commūnis, communii, commūnīre, communitum)
verbe transitif IV conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | commūnĭo |
| II sing. | commūnis |
| III sing. | commūnit |
| I plur. | commūnīmus |
| II plur. | commūnītis |
| III plur. | commūnĭunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | commūniēbam |
| II sing. | commūniēbas |
| III sing. | commūniēbat |
| I plur. | commūniebāmus |
| II plur. | commūniebātis |
| III plur. | commūniēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | commūnĭam |
| II sing. | commūnĭes |
| III sing. | commūnĭet |
| I plur. | commūniēmus |
| II plur. | commūniētis |
| III plur. | commūnĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | communii o communivi |
| II sing. | communiisti o communivisti |
| III sing. | communiit o communivit |
| I plur. | communiĭmus o communivĭmus |
| II plur. | communiistis o communivistis |
| III plur. | communiērunt o communivērunt, ēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | communiĕram o communivĕram |
| II sing. | communiĕras o communivĕras |
| III sing. | communiĕrat o communivĕrat |
| I plur. | communierāmus o communiverāmus |
| II plur. | communierātis o communiverātis |
| III plur. | communiĕrant o communivĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | communiĕro o communivĕro |
| II sing. | communiĕris o communivĕris |
| III sing. | communiĕrit o communivĕrit |
| I plur. | communierĭmus o communiverĭmus |
| II plur. | communierĭtis o communiverĭtis |
| III plur. | communiĕrint o communivĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | commūnĭam |
| II sing. | commūnĭas |
| III sing. | commūnĭat |
| I plur. | commūniāmus |
| II plur. | commūniātis |
| III plur. | commūnĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | commūnīrem |
| II sing. | commūnīres |
| III sing. | commūnīret |
| I plur. | commūnirēmus |
| II plur. | commūnirētis |
| III plur. | commūnīrent |
| PARFAIT |
| I sing. | communiĕrim o communivĕrim |
| II sing. | communiĕris o communivĕris |
| III sing. | communiĕrit o communivĕrit |
| I plur. | communierĭmus o communiverĭmus |
| II plur. | communierĭtis o communiverĭtis |
| III plur. | communiĕrint o communivĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | communiissem o communivissem |
| II sing. | communiisses o communivisses |
| III sing. | communiisset o communivisset |
| I plur. | communiissēmus o communivissēmus |
| II plur. | communiissētis o communivissētis |
| III plur. | communiissent o communivissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | commūni |
| II plur. | commūnīte |
| FUTUR |
| II sing. | commūnīto |
| III sing. | commūnīto |
| II plur. | commūnitōte |
| III plur. | commūniunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| commūniens, ientis |
| FUTUR |
| communitūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| commūnīre |
| PARFAIT |
| communiisse o communivisse |
| FUTUR |
| Singolare: | communitūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | communitūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | commūniendi |
| Datif: | commūniendo |
| Accusatif: | ad commūniendum |
| Ablatif: | commūniendo |
| SUPIN |
| communitum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:COMMUNIO200}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|