Déclinaison / Conjugueur latin
concăvor - Diathèse passive
(concăvo, concăvas, concavavi, concăvāre, concavatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | concăvor |
| II sing. | concăvāris, concăvāre |
| III sing. | concăvātur |
| I plur. | concăvāmur |
| II plur. | concăvamĭni |
| III plur. | concăvantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | concăvābar |
| II sing. | concăvabāris, concăvabāre |
| III sing. | concăvabātur |
| I plur. | concăvabāmur |
| II plur. | concăvabamĭni |
| III plur. | concăvabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | concăvābor |
| II sing. | concăvabĕris, concăvabĕre |
| III sing. | concăvabĭtur |
| I plur. | concăvabĭmur |
| II plur. | concăvabimĭni |
| III plur. | concăvabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | concavatus, a, um sum |
| II sing. | concavatus, a, um es |
| III sing. | concavatus, a, um est |
| I plur. | concavati, ae, a sumus |
| II plur. | concavati, ae, a estis |
| III plur. | concavati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | concavatus, a, um eram |
| II sing. | concavatus, a, um eras |
| III sing. | concavatus, a, um erat |
| I plur. | concavati, ae, a eramus |
| II plur. | concavati, ae, a eratis |
| III plur. | concavati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | concavatus, a, um ero |
| II sing. | concavatus, a, um eris |
| III sing. | concavatus, a, um erit |
| I plur. | concavati, ae, a erimus |
| II plur. | concavati, ae, a eritis |
| III plur. | concavati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | concăver |
| II sing. | concăvēris, concăvēre |
| III sing. | concăvētur |
| I plur. | concăvēmur |
| II plur. | concăvemĭni |
| III plur. | concăventur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | concăvārer |
| II sing. | concăvarēris, concăvarēre |
| III sing. | concăvarētur |
| I plur. | concăvarēmur |
| II plur. | concăvaremĭni |
| III plur. | concăvarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | concavatus, a, um sim |
| II sing. | concavatus, a, um sis |
| III sing. | concavatus, a, um sit |
| I plur. | concavati, ae, a simus |
| II plur. | concavati, ae, a sitis |
| III plur. | concavati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | concavatus, a, um essem |
| II sing. | concavatus, a, um esses |
| III sing. | concavatus, a, um esset |
| I plur. | concavati, ae, a essemus |
| II plur. | concavati, ae, a essetis |
| III plur. | concavati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | concăvāre |
| II plur. | concăvamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | concăvātor |
| III sing. | concăvātor |
| II plur. | |
| III plur. | concăvantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| concavatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| concăvāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | concavatus, a, um esse |
| Plurale: | concavati, ae, a esse |
| FUTUR |
| concavatum esse |
| GERUNDIVO |
| concăvandus, a, um | |