Déclinaison / Conjugueur latin
concŭpisco - Diathèse active
(concŭpisco, concŭpiscis, concupii, concŭpiscĕre, concupitum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | concŭpisco |
| II sing. | concŭpiscis |
| III sing. | concŭpiscit |
| I plur. | concŭpiscĭmus |
| II plur. | concŭpiscĭtis |
| III plur. | concŭpiscunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | concŭpiscēbam |
| II sing. | concŭpiscēbas |
| III sing. | concŭpiscēbat |
| I plur. | concŭpiscebāmus |
| II plur. | concŭpiscebātis |
| III plur. | concŭpiscēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | concŭpiscam |
| II sing. | concŭpisces |
| III sing. | concŭpiscet |
| I plur. | concŭpiscēmus |
| II plur. | concŭpiscētis |
| III plur. | concŭpiscent |
| PARFAIT |
| I sing. | concupii o concupivi |
| II sing. | concupiisti o concupivisti |
| III sing. | concupiit o concupivit |
| I plur. | concupiĭmus o concupivĭmus |
| II plur. | concupiistis o concupivistis |
| III plur. | concupiērunt o concupivērunt, ēre, concupivērunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | concupiĕram o concupivĕram |
| II sing. | concupiĕras o concupivĕras |
| III sing. | concupiĕrat o concupivĕrat |
| I plur. | concupierāmus o concupiverāmus |
| II plur. | concupierātis o concupiverātis |
| III plur. | concupiĕrant o concupivĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | concupiĕro o concupivĕro |
| II sing. | concupiĕris o concupivĕris |
| III sing. | concupiĕrit o concupivĕrit |
| I plur. | concupierĭmus o concupiverĭmus |
| II plur. | concupierĭtis o concupiverĭtis |
| III plur. | concupiĕrint o concupivĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | concŭpiscam |
| II sing. | concŭpiscas |
| III sing. | concŭpiscat |
| I plur. | concŭpiscāmus |
| II plur. | concŭpiscātis |
| III plur. | concŭpiscant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | concŭpiscĕrem |
| II sing. | concŭpiscĕres |
| III sing. | concŭpiscĕret |
| I plur. | concŭpiscerēmus |
| II plur. | concŭpiscerētis |
| III plur. | concŭpiscĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | concupiĕrim o concupivĕrim |
| II sing. | concupiĕris o concupivĕris |
| III sing. | concupiĕrit o concupivĕrit |
| I plur. | concupierĭmus o concupiverĭmus |
| II plur. | concupierĭtis o concupiverĭtis |
| III plur. | concupiĕrint o concupivĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | concupiissem o concupivissem |
| II sing. | concupiisses o concupivisses |
| III sing. | concupiisset o concupivisset |
| I plur. | concupiissēmus o concupivissēmus |
| II plur. | concupiissētis o concupivissētis |
| III plur. | concupiissent o concupivissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | concŭpiscĕ |
| II plur. | concŭpiscĭte |
| FUTUR |
| II sing. | concŭpiscĭto |
| III sing. | concŭpiscĭto |
| II plur. | concŭpiscitōte |
| III plur. | concŭpiscunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| concŭpiscens, entis |
| FUTUR |
| concupitūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| concŭpiscĕre |
| PARFAIT |
| concupiisse o concupivisse |
| FUTUR |
| Singolare: | concupitūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | concupitūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | concŭpiscendi |
| Datif: | concŭpiscendo |
| Accusatif: | ad concŭpiscendum |
| Ablatif: | concŭpiscendo |
| SUPIN |
| concupitum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONCUPISCO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|