Déclinaison / Conjugueur latin
concurvo - Diathèse active
(concurvo, concurvas, concurvavi, concurvāre, concurvatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | concurvo |
| II sing. | concurvas |
| III sing. | concurvat |
| I plur. | concurvāmus |
| II plur. | concurvātis |
| III plur. | concurvant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | concurvābam |
| II sing. | concurvābas |
| III sing. | concurvābat |
| I plur. | concurvabāmus |
| II plur. | concurvabātis |
| III plur. | concurvābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | concurvābo |
| II sing. | concurvābis |
| III sing. | concurvābit |
| I plur. | concurvabĭmus |
| II plur. | concurvabĭtis |
| III plur. | concurvābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | concurvavi |
| II sing. | concurvavisti |
| III sing. | concurvavit |
| I plur. | concurvavĭmus |
| II plur. | concurvavistis |
| III plur. | concurvavērunt, concurvavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | concurvavĕram |
| II sing. | concurvavĕras |
| III sing. | concurvavĕrat |
| I plur. | concurvaverāmus |
| II plur. | concurvaverātis |
| III plur. | concurvavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | concurvavĕro |
| II sing. | concurvavĕris |
| III sing. | concurvavĕrit |
| I plur. | concurvaverĭmus |
| II plur. | concurvaverĭtis |
| III plur. | concurvavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | concurvem |
| II sing. | concurves |
| III sing. | concurvet |
| I plur. | concurvēmus |
| II plur. | concurvētis |
| III plur. | concurvent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | concurvārem |
| II sing. | concurvāres |
| III sing. | concurvāret |
| I plur. | concurvarēmus |
| II plur. | concurvarētis |
| III plur. | concurvārent |
| PARFAIT |
| I sing. | concurvavĕrim |
| II sing. | concurvavĕris |
| III sing. | concurvavĕrit |
| I plur. | concurvaverĭmus |
| II plur. | concurvaverĭtis |
| III plur. | concurvavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | concurvavissem |
| II sing. | concurvavisses |
| III sing. | concurvavisset |
| I plur. | concurvavissēmus |
| II plur. | concurvavissētis |
| III plur. | concurvavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | concurva |
| II plur. | concurvāte |
| FUTUR |
| II sing. | concurvāto |
| III sing. | concurvāto |
| II plur. | concurvatōte |
| III plur. | concurvanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| concurvans, antis |
| FUTUR |
| concurvatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| concurvāre |
| PARFAIT |
| concurvavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | concurvatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | concurvatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | concurvandi |
| Datif: | concurvando |
| Accusatif: | ad concurvandum |
| Ablatif: | concurvando |
| SUPIN |
| concurvatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONCURVO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|