Déclinaison / Conjugueur latin
condisco - Diathèse active
(condisco, condiscis, condiscĕre, condidici)
verbe transitif e intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | condisco |
| II sing. | condiscis |
| III sing. | condiscit |
| I plur. | condiscĭmus |
| II plur. | condiscĭtis |
| III plur. | condiscunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | condiscēbam |
| II sing. | condiscēbas |
| III sing. | condiscēbat |
| I plur. | condiscebāmus |
| II plur. | condiscebātis |
| III plur. | condiscēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | condiscam |
| II sing. | condisces |
| III sing. | condiscet |
| I plur. | condiscēmus |
| II plur. | condiscētis |
| III plur. | condiscent |
| PARFAIT |
| I sing. | condidici |
| II sing. | condidicisti |
| III sing. | condidicit |
| I plur. | condidicĭmus |
| II plur. | condidicistis |
| III plur. | condidicērunt, condidicēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | condidicĕram |
| II sing. | condidicĕras |
| III sing. | condidicĕrat |
| I plur. | condidicerāmus |
| II plur. | condidicerātis |
| III plur. | condidicĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | condidicĕro |
| II sing. | condidicĕris |
| III sing. | condidicĕrit |
| I plur. | condidicerĭmus |
| II plur. | condidicerĭtis |
| III plur. | condidicĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | condiscam |
| II sing. | condiscas |
| III sing. | condiscat |
| I plur. | condiscāmus |
| II plur. | condiscātis |
| III plur. | condiscant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | condiscĕrem |
| II sing. | condiscĕres |
| III sing. | condiscĕret |
| I plur. | condiscerēmus |
| II plur. | condiscerētis |
| III plur. | condiscĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | condidicĕrim |
| II sing. | condidicĕris |
| III sing. | condidicĕrit |
| I plur. | condidicerĭmus |
| II plur. | condidicerĭtis |
| III plur. | condidicĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | condidicissem |
| II sing. | condidicisses |
| III sing. | condidicisset |
| I plur. | condidicissēmus |
| II plur. | condidicissētis |
| III plur. | condidicissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | condiscĕ |
| II plur. | condiscĭte |
| FUTUR |
| II sing. | condiscĭto |
| III sing. | condiscĭto |
| II plur. | condiscitōte |
| III plur. | condiscunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| condiscens, entis |
| FUTUR |
| |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| condiscĕre |
| PARFAIT |
| condidicisse |
| FUTUR |
| Singolare: | |
| Plurale: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | condiscendi |
| Datif: | condiscendo |
| Accusatif: | ad condiscendum |
| Ablatif: | condiscendo |
| SUPIN |
| |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONDISCO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|