Déclinaison / Conjugueur latin
confirmo - Diathèse active
(confirmo, confirmas, confirmavi, confirmāre, confirmatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | confirmo |
| II sing. | confirmas |
| III sing. | confirmat |
| I plur. | confirmāmus |
| II plur. | confirmātis |
| III plur. | confirmant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | confirmābam |
| II sing. | confirmābas |
| III sing. | confirmābat |
| I plur. | confirmabāmus |
| II plur. | confirmabātis |
| III plur. | confirmābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | confirmābo |
| II sing. | confirmābis |
| III sing. | confirmābit |
| I plur. | confirmabĭmus |
| II plur. | confirmabĭtis |
| III plur. | confirmābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | confirmavi |
| II sing. | confirmavisti |
| III sing. | confirmavit |
| I plur. | confirmavĭmus |
| II plur. | confirmavistis |
| III plur. | confirmavērunt, confirmavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | confirmavĕram |
| II sing. | confirmavĕras |
| III sing. | confirmavĕrat |
| I plur. | confirmaverāmus |
| II plur. | confirmaverātis |
| III plur. | confirmavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | confirmavĕro |
| II sing. | confirmavĕris |
| III sing. | confirmavĕrit |
| I plur. | confirmaverĭmus |
| II plur. | confirmaverĭtis |
| III plur. | confirmavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | confirmem |
| II sing. | confirmes |
| III sing. | confirmet |
| I plur. | confirmēmus |
| II plur. | confirmētis |
| III plur. | confirment |
| IMPARFAIT |
| I sing. | confirmārem |
| II sing. | confirmāres |
| III sing. | confirmāret |
| I plur. | confirmarēmus |
| II plur. | confirmarētis |
| III plur. | confirmārent |
| PARFAIT |
| I sing. | confirmavĕrim |
| II sing. | confirmavĕris |
| III sing. | confirmavĕrit |
| I plur. | confirmaverĭmus |
| II plur. | confirmaverĭtis |
| III plur. | confirmavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | confirmavissem |
| II sing. | confirmavisses |
| III sing. | confirmavisset |
| I plur. | confirmavissēmus |
| II plur. | confirmavissētis |
| III plur. | confirmavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | confirma |
| II plur. | confirmāte |
| FUTUR |
| II sing. | confirmāto |
| III sing. | confirmāto |
| II plur. | confirmatōte |
| III plur. | confirmanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| confirmans, antis |
| FUTUR |
| confirmatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| confirmāre |
| PARFAIT |
| confirmavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | confirmatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | confirmatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | confirmandi |
| Datif: | confirmando |
| Accusatif: | ad confirmandum |
| Ablatif: | confirmando |
| SUPIN |
| confirmatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONFIRMO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|