Déclinaison / Conjugueur latin
confirmor - Diathèse passive
(confirmo, confirmas, confirmavi, confirmāre, confirmatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | confirmor |
| II sing. | confirmāris, confirmāre |
| III sing. | confirmātur |
| I plur. | confirmāmur |
| II plur. | confirmamĭni |
| III plur. | confirmantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | confirmābar |
| II sing. | confirmabāris, confirmabāre |
| III sing. | confirmabātur |
| I plur. | confirmabāmur |
| II plur. | confirmabamĭni |
| III plur. | confirmabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | confirmābor |
| II sing. | confirmabĕris, confirmabĕre |
| III sing. | confirmabĭtur |
| I plur. | confirmabĭmur |
| II plur. | confirmabimĭni |
| III plur. | confirmabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | confirmatus, a, um sum |
| II sing. | confirmatus, a, um es |
| III sing. | confirmatus, a, um est |
| I plur. | confirmati, ae, a sumus |
| II plur. | confirmati, ae, a estis |
| III plur. | confirmati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | confirmatus, a, um eram |
| II sing. | confirmatus, a, um eras |
| III sing. | confirmatus, a, um erat |
| I plur. | confirmati, ae, a eramus |
| II plur. | confirmati, ae, a eratis |
| III plur. | confirmati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | confirmatus, a, um ero |
| II sing. | confirmatus, a, um eris |
| III sing. | confirmatus, a, um erit |
| I plur. | confirmati, ae, a erimus |
| II plur. | confirmati, ae, a eritis |
| III plur. | confirmati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | confirmer |
| II sing. | confirmēris, confirmēre |
| III sing. | confirmētur |
| I plur. | confirmēmur |
| II plur. | confirmemĭni |
| III plur. | confirmentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | confirmārer |
| II sing. | confirmarēris, confirmarēre |
| III sing. | confirmarētur |
| I plur. | confirmarēmur |
| II plur. | confirmaremĭni |
| III plur. | confirmarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | confirmatus, a, um sim |
| II sing. | confirmatus, a, um sis |
| III sing. | confirmatus, a, um sit |
| I plur. | confirmati, ae, a simus |
| II plur. | confirmati, ae, a sitis |
| III plur. | confirmati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | confirmatus, a, um essem |
| II sing. | confirmatus, a, um esses |
| III sing. | confirmatus, a, um esset |
| I plur. | confirmati, ae, a essemus |
| II plur. | confirmati, ae, a essetis |
| III plur. | confirmati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | confirmāre |
| II plur. | confirmamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | confirmātor |
| III sing. | confirmātor |
| II plur. | |
| III plur. | confirmantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| confirmatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| confirmāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | confirmatus, a, um esse |
| Plurale: | confirmati, ae, a esse |
| FUTUR |
| confirmatum esse |
| GERUNDIVO |
| confirmandus, a, um | |