Déclinaison / Conjugueur latin
confūtor - Diathèse passive
(confūto, confūtas, confutavi, confūtāre, confutatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | confūtor |
| II sing. | confūtāris, confūtāre |
| III sing. | confūtātur |
| I plur. | confūtāmur |
| II plur. | confūtamĭni |
| III plur. | confūtantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | confūtābar |
| II sing. | confūtabāris, confūtabāre |
| III sing. | confūtabātur |
| I plur. | confūtabāmur |
| II plur. | confūtabamĭni |
| III plur. | confūtabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | confūtābor |
| II sing. | confūtabĕris, confūtabĕre |
| III sing. | confūtabĭtur |
| I plur. | confūtabĭmur |
| II plur. | confūtabimĭni |
| III plur. | confūtabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | confutatus, a, um sum |
| II sing. | confutatus, a, um es |
| III sing. | confutatus, a, um est |
| I plur. | confutati, ae, a sumus |
| II plur. | confutati, ae, a estis |
| III plur. | confutati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | confutatus, a, um eram |
| II sing. | confutatus, a, um eras |
| III sing. | confutatus, a, um erat |
| I plur. | confutati, ae, a eramus |
| II plur. | confutati, ae, a eratis |
| III plur. | confutati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | confutatus, a, um ero |
| II sing. | confutatus, a, um eris |
| III sing. | confutatus, a, um erit |
| I plur. | confutati, ae, a erimus |
| II plur. | confutati, ae, a eritis |
| III plur. | confutati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | confūter |
| II sing. | confūtēris, confūtēre |
| III sing. | confūtētur |
| I plur. | confūtēmur |
| II plur. | confūtemĭni |
| III plur. | confūtentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | confūtārer |
| II sing. | confūtarēris, confūtarēre |
| III sing. | confūtarētur |
| I plur. | confūtarēmur |
| II plur. | confūtaremĭni |
| III plur. | confūtarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | confutatus, a, um sim |
| II sing. | confutatus, a, um sis |
| III sing. | confutatus, a, um sit |
| I plur. | confutati, ae, a simus |
| II plur. | confutati, ae, a sitis |
| III plur. | confutati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | confutatus, a, um essem |
| II sing. | confutatus, a, um esses |
| III sing. | confutatus, a, um esset |
| I plur. | confutati, ae, a essemus |
| II plur. | confutati, ae, a essetis |
| III plur. | confutati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | confūtāre |
| II plur. | confūtamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | confūtātor |
| III sing. | confūtātor |
| II plur. | |
| III plur. | confūtantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| confutatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| confūtāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | confutatus, a, um esse |
| Plurale: | confutati, ae, a esse |
| FUTUR |
| confutatum esse |
| GERUNDIVO |
| confūtandus, a, um | |