Déclinaison / Conjugueur latin
coniūro - Diathèse active
(coniūro, coniūras, coniuravi, coniūrāre, coniuratum)
verbe intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | coniūro |
| II sing. | coniūras |
| III sing. | coniūrat |
| I plur. | coniūrāmus |
| II plur. | coniūrātis |
| III plur. | coniūrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | coniūrābam |
| II sing. | coniūrābas |
| III sing. | coniūrābat |
| I plur. | coniūrabāmus |
| II plur. | coniūrabātis |
| III plur. | coniūrābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | coniūrābo |
| II sing. | coniūrābis |
| III sing. | coniūrābit |
| I plur. | coniūrabĭmus |
| II plur. | coniūrabĭtis |
| III plur. | coniūrābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | coniuravi |
| II sing. | coniuravisti |
| III sing. | coniuravit |
| I plur. | coniuravĭmus |
| II plur. | coniuravistis |
| III plur. | coniuravērunt, coniuravēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | coniuravĕram |
| II sing. | coniuravĕras |
| III sing. | coniuravĕrat |
| I plur. | coniuraverāmus |
| II plur. | coniuraverātis |
| III plur. | coniuravĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | coniuravĕro |
| II sing. | coniuravĕris |
| III sing. | coniuravĕrit |
| I plur. | coniuraverĭmus |
| II plur. | coniuraverĭtis |
| III plur. | coniuravĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | coniūrem |
| II sing. | coniūres |
| III sing. | coniūret |
| I plur. | coniūrēmus |
| II plur. | coniūrētis |
| III plur. | coniūrent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | coniūrārem |
| II sing. | coniūrāres |
| III sing. | coniūrāret |
| I plur. | coniūrarēmus |
| II plur. | coniūrarētis |
| III plur. | coniūrārent |
| PARFAIT |
| I sing. | coniuravĕrim |
| II sing. | coniuravĕris |
| III sing. | coniuravĕrit |
| I plur. | coniuraverĭmus |
| II plur. | coniuraverĭtis |
| III plur. | coniuravĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | coniuravissem |
| II sing. | coniuravisses |
| III sing. | coniuravisset |
| I plur. | coniuravissēmus |
| II plur. | coniuravissētis |
| III plur. | coniuravissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | coniūra |
| II plur. | coniūrāte |
| FUTUR |
| II sing. | coniūrāto |
| III sing. | coniūrāto |
| II plur. | coniūratōte |
| III plur. | coniūranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| coniūrans, antis |
| FUTUR |
| coniuratūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| coniūrāre |
| PARFAIT |
| coniuravisse |
| FUTUR |
| Singolare: | coniuratūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | coniuratūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | coniūrandi |
| Datif: | coniūrando |
| Accusatif: | ad coniūrandum |
| Ablatif: | coniūrando |
| SUPIN |
| coniuratum |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONIURO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|