Déclinaison / Conjugueur latin
conplāno - Diathèse active
(conplāno, conplānas, conplanavi, conplānāre, conplanatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | conplāno |
| II sing. | conplānas |
| III sing. | conplānat |
| I plur. | conplānāmus |
| II plur. | conplānātis |
| III plur. | conplānant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conplānābam |
| II sing. | conplānābas |
| III sing. | conplānābat |
| I plur. | conplānabāmus |
| II plur. | conplānabātis |
| III plur. | conplānābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | conplānābo |
| II sing. | conplānābis |
| III sing. | conplānābit |
| I plur. | conplānabĭmus |
| II plur. | conplānabĭtis |
| III plur. | conplānābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | conplanavi |
| II sing. | conplanavisti |
| III sing. | conplanavit |
| I plur. | conplanavĭmus |
| II plur. | conplanavistis |
| III plur. | conplanavērunt, conplanavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conplanavĕram |
| II sing. | conplanavĕras |
| III sing. | conplanavĕrat |
| I plur. | conplanaverāmus |
| II plur. | conplanaverātis |
| III plur. | conplanavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | conplanavĕro |
| II sing. | conplanavĕris |
| III sing. | conplanavĕrit |
| I plur. | conplanaverĭmus |
| II plur. | conplanaverĭtis |
| III plur. | conplanavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | conplānem |
| II sing. | conplānes |
| III sing. | conplānet |
| I plur. | conplānēmus |
| II plur. | conplānētis |
| III plur. | conplānent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conplānārem |
| II sing. | conplānāres |
| III sing. | conplānāret |
| I plur. | conplānarēmus |
| II plur. | conplānarētis |
| III plur. | conplānārent |
| PARFAIT |
| I sing. | conplanavĕrim |
| II sing. | conplanavĕris |
| III sing. | conplanavĕrit |
| I plur. | conplanaverĭmus |
| II plur. | conplanaverĭtis |
| III plur. | conplanavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conplanavissem |
| II sing. | conplanavisses |
| III sing. | conplanavisset |
| I plur. | conplanavissēmus |
| II plur. | conplanavissētis |
| III plur. | conplanavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | conplāna |
| II plur. | conplānāte |
| FUTUR |
| II sing. | conplānāto |
| III sing. | conplānāto |
| II plur. | conplānatōte |
| III plur. | conplānanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| conplānans, antis |
| FUTUR |
| conplanatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| conplānāre |
| PARFAIT |
| conplanavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | conplanatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | conplanatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | conplānandi |
| Datif: | conplānando |
| Accusatif: | ad conplānandum |
| Ablatif: | conplānando |
| SUPIN |
| conplanatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONPLANO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|