Déclinaison / Conjugueur latin
conplānor - Diathèse passive
(conplāno, conplānas, conplanavi, conplānāre, conplanatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | conplānor |
| II sing. | conplānāris, conplānāre |
| III sing. | conplānātur |
| I plur. | conplānāmur |
| II plur. | conplānamĭni |
| III plur. | conplānantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conplānābar |
| II sing. | conplānabāris, conplānabāre |
| III sing. | conplānabātur |
| I plur. | conplānabāmur |
| II plur. | conplānabamĭni |
| III plur. | conplānabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | conplānābor |
| II sing. | conplānabĕris, conplānabĕre |
| III sing. | conplānabĭtur |
| I plur. | conplānabĭmur |
| II plur. | conplānabimĭni |
| III plur. | conplānabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | conplanatus, a, um sum |
| II sing. | conplanatus, a, um es |
| III sing. | conplanatus, a, um est |
| I plur. | conplanati, ae, a sumus |
| II plur. | conplanati, ae, a estis |
| III plur. | conplanati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conplanatus, a, um eram |
| II sing. | conplanatus, a, um eras |
| III sing. | conplanatus, a, um erat |
| I plur. | conplanati, ae, a eramus |
| II plur. | conplanati, ae, a eratis |
| III plur. | conplanati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | conplanatus, a, um ero |
| II sing. | conplanatus, a, um eris |
| III sing. | conplanatus, a, um erit |
| I plur. | conplanati, ae, a erimus |
| II plur. | conplanati, ae, a eritis |
| III plur. | conplanati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | conplāner |
| II sing. | conplānēris, conplānēre |
| III sing. | conplānētur |
| I plur. | conplānēmur |
| II plur. | conplānemĭni |
| III plur. | conplānentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | conplānārer |
| II sing. | conplānarēris, conplānarēre |
| III sing. | conplānarētur |
| I plur. | conplānarēmur |
| II plur. | conplānaremĭni |
| III plur. | conplānarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | conplanatus, a, um sim |
| II sing. | conplanatus, a, um sis |
| III sing. | conplanatus, a, um sit |
| I plur. | conplanati, ae, a simus |
| II plur. | conplanati, ae, a sitis |
| III plur. | conplanati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conplanatus, a, um essem |
| II sing. | conplanatus, a, um esses |
| III sing. | conplanatus, a, um esset |
| I plur. | conplanati, ae, a essemus |
| II plur. | conplanati, ae, a essetis |
| III plur. | conplanati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | conplānāre |
| II plur. | conplānamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | conplānātor |
| III sing. | conplānātor |
| II plur. | |
| III plur. | conplānantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| conplanatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| conplānāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | conplanatus, a, um esse |
| Plurale: | conplanati, ae, a esse |
| FUTUR |
| conplanatum esse |
| GERUNDIVO |
| conplānandus, a, um | |