Déclinaison / Conjugueur latin
consuavior - Diathèse active
(consuavior, consuaviāris, consuaviāri, consuavatus, consuavatum)
verbe transitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | consuavior |
| II sing. | consuaviāris, consuaviāre |
| III sing. | consuaviātur |
| I plur. | consuaviāmur |
| II plur. | consuaviamĭni |
| III plur. | consuaviantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | consuaviābar |
| II sing. | consuaviabāris, consuaviabāre |
| III sing. | consuaviabātur |
| I plur. | consuaviabāmur |
| II plur. | consuaviabamĭni |
| III plur. | consuaviabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | consuaviābor |
| II sing. | consuaviabĕris, consuaviabĕre |
| III sing. | consuaviabĭtur |
| I plur. | consuaviabĭmur |
| II plur. | consuaviabimĭni |
| III plur. | consuaviabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | consuavatus, a, um sum |
| II sing. | consuavatus, a, um es |
| III sing. | consuavatus, a, um est |
| I plur. | consuavati, ae, a sumus |
| II plur. | consuavati, ae, a estis |
| III plur. | consuavati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | consuavatus, a, um eram |
| II sing. | consuavatus, a, um eras |
| III sing. | consuavatus, a, um erat |
| I plur. | consuavati, ae, a eramus |
| II plur. | consuavati, ae, a eratis |
| III plur. | consuavati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | consuavatus, a, um ero |
| II sing. | consuavatus, a, um eris |
| III sing. | consuavatus, a, um erit |
| I plur. | consuavati, ae, a erimus |
| II plur. | consuavati, ae, a eritis |
| III plur. | consuavati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | consuavier |
| II sing. | consuaviēris, consuaviēre |
| III sing. | consuaviētur |
| I plur. | consuaviēmur |
| II plur. | consuaviemĭni |
| III plur. | consuavientur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | consuaviārer |
| II sing. | consuaviarēris, consuaviarēre |
| III sing. | consuaviarētur |
| I plur. | consuaviarēmur |
| II plur. | consuaviaremĭni |
| III plur. | consuaviarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | consuavatus, a, um sim |
| II sing. | consuavatus, a, um sis |
| III sing. | consuavatus, a, um sit |
| I plur. | consuavati, ae, a simus |
| II plur. | consuavati, ae, a sitis |
| III plur. | consuavati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | consuavatus, a, um essem |
| II sing. | consuavatus, a, um esses |
| III sing. | consuavatus, a, um esset |
| I plur. | consuavati, ae, a essemus |
| II plur. | consuavati, ae, a essetis |
| III plur. | consuavati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | consuaviāre |
| II plur. | consuaviamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | consuaviātor |
| III sing. | consuaviātor |
| II plur. | |
| III plur. | consuaviantor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| consuaviāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | consuavatus, a, um esse |
| Plurale: | consuavati, ae, a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | consuavatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | consuavatūros, as, a esse |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| consuavians, antis |
| FUTUR |
| consuavatūrūs, a, ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | consuavatum |
| Passivo: | consuavatu |
| GERUNDIF |
| Génitif: | consuaviandi |
| Datif: | consuaviando |
| Accusatif: | consuaviandum |
| Ablatif: | consuaviando |
| |
| GERUNDIVO |
| consuaviandus, a, um |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:CONSUAVIOR200}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|