Déclinaison / Conjugueur latin
convallor - Diathèse passive
(convallo, convallas, convallavi, convallāre, convallatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | convallor |
| II sing. | convallāris, convallāre |
| III sing. | convallātur |
| I plur. | convallāmur |
| II plur. | convallamĭni |
| III plur. | convallantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | convallābar |
| II sing. | convallabāris, convallabāre |
| III sing. | convallabātur |
| I plur. | convallabāmur |
| II plur. | convallabamĭni |
| III plur. | convallabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | convallābor |
| II sing. | convallabĕris, convallabĕre |
| III sing. | convallabĭtur |
| I plur. | convallabĭmur |
| II plur. | convallabimĭni |
| III plur. | convallabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | convallatus, a, um sum |
| II sing. | convallatus, a, um es |
| III sing. | convallatus, a, um est |
| I plur. | convallati, ae, a sumus |
| II plur. | convallati, ae, a estis |
| III plur. | convallati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | convallatus, a, um eram |
| II sing. | convallatus, a, um eras |
| III sing. | convallatus, a, um erat |
| I plur. | convallati, ae, a eramus |
| II plur. | convallati, ae, a eratis |
| III plur. | convallati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | convallatus, a, um ero |
| II sing. | convallatus, a, um eris |
| III sing. | convallatus, a, um erit |
| I plur. | convallati, ae, a erimus |
| II plur. | convallati, ae, a eritis |
| III plur. | convallati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | convaller |
| II sing. | convallēris, convallēre |
| III sing. | convallētur |
| I plur. | convallēmur |
| II plur. | convallemĭni |
| III plur. | convallentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | convallārer |
| II sing. | convallarēris, convallarēre |
| III sing. | convallarētur |
| I plur. | convallarēmur |
| II plur. | convallaremĭni |
| III plur. | convallarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | convallatus, a, um sim |
| II sing. | convallatus, a, um sis |
| III sing. | convallatus, a, um sit |
| I plur. | convallati, ae, a simus |
| II plur. | convallati, ae, a sitis |
| III plur. | convallati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | convallatus, a, um essem |
| II sing. | convallatus, a, um esses |
| III sing. | convallatus, a, um esset |
| I plur. | convallati, ae, a essemus |
| II plur. | convallati, ae, a essetis |
| III plur. | convallati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | convallāre |
| II plur. | convallamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | convallātor |
| III sing. | convallātor |
| II plur. | |
| III plur. | convallantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| convallatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| convallāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | convallatus, a, um esse |
| Plurale: | convallati, ae, a esse |
| FUTUR |
| convallatum esse |
| GERUNDIVO |
| convallandus, a, um | |