Déclinaison / Conjugueur latin
convīcĭor - Diathèse active
(convīcĭor, convīcĭāris, convīcĭāri, conviciatus, conviciatum)
verbe intransitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | convīcĭor |
| II sing. | convīcĭāris, convīcĭāre |
| III sing. | convīcĭātur |
| I plur. | convīcĭāmur |
| II plur. | convīcĭamĭni |
| III plur. | convīcĭantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | convīcĭābar |
| II sing. | convīcĭabāris, convīcĭabāre |
| III sing. | convīcĭabātur |
| I plur. | convīcĭabāmus |
| II plur. | convīcĭabamĭni |
| III plur. | convīcĭantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | convīcĭābor |
| II sing. | convīcĭabĕris, convīcĭabĕre |
| III sing. | convīcĭabĭtur |
| I plur. | convīcĭabĭmur |
| II plur. | convīcĭabimĭni |
| III plur. | convīcĭabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | conviciatus, a, um sum |
| II sing. | conviciatus, a, um es |
| III sing. | conviciatus, a, um est |
| I plur. | conviciati, ae, a sumus |
| II plur. | conviciati, ae, a estis |
| III plur. | conviciati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conviciatus, a, um eram |
| II sing. | conviciatus, a, um eras |
| III sing. | conviciatus, a, um erat |
| I plur. | conviciati, ae, a eramus |
| II plur. | conviciati, ae, a eratis |
| III plur. | conviciati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | conviciatus, a, um ero |
| II sing. | conviciatus, a, um eris |
| III sing. | conviciatus, a, um erit |
| I plur. | conviciati, ae, a erimus |
| II plur. | conviciati, ae, a eritis |
| III plur. | conviciati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | convīcĭer |
| II sing. | convīcĭēris, convīcĭēre |
| III sing. | convīcĭētur |
| I plur. | convīcĭēmur |
| II plur. | convīcĭemĭni |
| III plur. | convīcĭentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | convīcĭārer |
| II sing. | convīcĭarēris, convīcĭarēre |
| III sing. | convīcĭarētur |
| I plur. | convīcĭāremur |
| II plur. | convīcĭaremĭni |
| III plur. | convīcĭarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | conviciatus, a, um sim |
| II sing. | conviciatus, a, um sis |
| III sing. | conviciatus, a, um sit |
| I plur. | conviciati, ae, a simus |
| II plur. | conviciati, ae, a sitis |
| III plur. | conviciati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | conviciatus, a, um essem |
| II sing. | conviciatus, a, um esses |
| III sing. | conviciatus, a, um esset |
| I plur. | conviciati, ae, a essemus |
| II plur. | conviciati, ae, a essetis |
| III plur. | conviciati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | convīcĭāre |
| II plur. | convīcĭamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | convīcĭātor |
| III sing. | convīcĭātor |
| II plur. | |
| III plur. | convīcĭantor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| convīcĭāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | conviciatus, a, um esse |
| Plurale: | conviciati, ae, a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | conviciatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | conviciatūros, as, a esse |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| convīcĭans, antis |
| FUTUR |
| conviciatūrūs, a, ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | conviciatum |
| Passivo: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | convīcĭandi |
| Datif: | convīcĭando |
| Accusatif: | convīcĭandum |
| Ablatif: | convīcĭando |
| |
| GERUNDIVO |
| | |